Πάνος Κούρβας, Οδός Ασωμάτων

Μυστικά αρμόδεσε ο μύθος των αστών
τον χρόνο με τις μαρμαρόγλυπτες σκέψεις
εκεί που τη μοιρογραμμένη μοναξιά τους συγκρατούν
οι αδελφές με σταυρωμένα χέρια.
Σαν οραματιστές ακροβατούν στους ορίζοντες
εξιχνιάζοντας τα νέα συμβάντα κάθε Φυλής∙
στέκουν επιβλητικά με του εμψυχωτή την όψη
ποθώντας να μονιάσει ο κόσμος.
Εκφραστικά η πνευματική γονιμότητα
ποτισμένη με βρόχινο δάκρυ
βυθίζεται στο εσώτερο εγώ του δημιουργού
προκαλώντας τη μούσα του που τραγουδάει με τ’ άστρα.
Στην εσωτερική τους ηχώ ένας μικρός θεός
μαγνητισμένος ακούει και ιερουργεί
μορφοποιώντας με την αρμονία του τα άυλα∙
αναμοχλεύει το παρελθόν προαναγγέλλοντας νίκες.
Στην άκρη της καρδιάς τους στέκει μια ψυχή
που ακουμπά στα θεμέλια της κληρονομιάς μας
με τα λιθομάρμαρα χαράκια της ζωή
προστατευμένα απ' το στροβίλισμα του χρόνου.
Εδώ στων Αγίων Ασωμάτων τον δρόμο
ολόρθος ο θάνατος ξαναγεννημένος ζωή
σπιρουνίζει του οδοιπόρου τη νόηση να μπει
στο έρημο σπίτι με τις Καρυάτιδες.