Κατερίνα Πήττα, Απάντησέ μου

Απάντησέ μου...
Ποιος χαράκωσε τη φλέβα τ' ουρανού
και πλημμύρισαν οι στέγες μ' αίμα;
Ποιος μαστίγωσε τη θάλασσα ανηλεώς
κι ολοφύρεται καθώς τσακίζονται
οι κνήμες της στ' ακοίμητα βράχια;
Άδειο δωμάτιο ...
Μόνο σκιές που χορεύουν στον τοίχο,
βρέχοντας τα χείλη τους μ' αψέντι.
Στοιχηματίζω πως είναι του Ρεμπώ, του Μπωντλαίρ

του Μοντιλιάνι...
Όχι! Απόψε, δεν είναι μαζί τους ο Πικάσο...

Απασφαλίζουν οι ασκοί των ενστίκτων ...
Δεν ξέρω τι να περιμένω από μια λεχώνα νύχτα
ώρες ωδίνων ή ηδονών;
Κι ένας ούριος αόριστος να με κοιτάζει φιλήδονα!
Κάτω απ' του καντηλιού το ελεήμον φως,
άγιοι με μάτια κάθιδρα, με πυρωμένες αρτηρίες
κι αραχνοΰφαντες φλέβες,
με φωνές καταιγίδες, μ' αχουγιάζουν...
Με κρίνουν ανεπίδεκτη μαθήσεως!
Μου καταλογίζουν πως δεν έμαθα να αφαιρώ...
Πού να τους εξηγώ, πως δεν κράτησα τίποτα για μένα
εκτός απ' τους στίχους μου...
κι εκείνους λειψούς...

Πολλοί δραπέτευσαν γυρεύοντας όλους εκείνους,
που έκλεψαν το χαμόγελο των παιδιών.
Να τους δικάσουν...
Να θυμάσαι ... όταν αδυνατούν οι άνθρωποι
απονέμουν δικαιοσύνη οι στίχοι!
Αλήθεια, ποιοι έκλεψαν τα χαμόγελα των παιδιών
και θύμωσαν τους Αγίους;
Απάντησέ μου...

Κατερίνα Πήττα

(Πίνακας: Pablo Picasso, Γυναίκα σε μπαρ, πίνοντας αψέντι)