Παναγιώτα Ζαλώνη, Λογοτεχνικοί σκαριφισμοί πάνω στο ποιητικό της έργο

Σκιάζομαι

Βράδυ πεσιµιστικό.
Θαµπή η νύχτα.
Σκιαγµένο παραµύθι χύνεται.
Στο χάος απλώνεται.
Βουβές οι θάλασσες, σκιάζουν
τους γλάρους του παραµυθιού,
σκορπάνε µε κατεύθυνση
προς το ποτάµι της άπνοιας
µε τις σπασµένες της σχεδίες.                                                        Ξεγελάµε τη συµφορά,
Ριγµένες µπόρες αστεριών,                                                            συντροφιαστά, 
πληµµύρες θλιβερές,                                                                     εγώ κι η γαλήνη
απελπισίες ουρανών...
Ουφ! Τι βράδυ κι αυτό.                                                                 (Απ’ τη Ζαλώνεια κιβωτό) 
Θαµπή η νύχτα, σκιάζοµαι κι εγώ.

Ποιητική ενάργεια, συναισθηματική ενσυναίσθηση, λεκτική ισορροπία και νοηματική καθαρότητα. Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς τις καταθέσεις της Παναγιώτας Χριστοπούλου Ζαλώνη στο τελευταίο της βιβλίο «Οπτασίες φυγής από την πραγματικότητα» από τις εκδόσεις Αποστακτήριο. Η δακρυσµένη πένα της ποιήτριας περιθάλπει τις ψυχικές µας αδυναµίες και θωπεύει τα ατάσθαλα όνειρά µας. 

Μια κοσµική καταγραφή, µια επιλογή σταθµών στη ζωή και τη γραφή της. Ως οικοδέσποινα ανοίγει τη µεγάλη σάλα του ποιητικού της σπιτιού και στρώνει ένα πάλλευκο λινό τραπεζοµάντηλο και πάνω του εναποθέτει τις δηµιουργίες της ψυχής της, τις πιο διαλεχτές. Μοναδικές και ζηλευτές σαν το γλυκό του κουταλιού τριαντάφυλλο που απλόχερα µας τρατάρει και σαν το µυρωδάτο ζυµωτό ψωµί που µοιράζει σε όλα της τα αγαπηµένα ποιητικά παιδιά. Κι είναι η µέρα Κυριακή και είναι της ποίησης γιορτάσι καθώς οι καλεσµένοι της τη µια χαµογελούν στην ελεύθερη γραφή της και την άλλη δακρύζουν στα πειθαρχηµένα της στιχουργήµατα. 

Είµαστε µικροί, είµαι µικρή για να µιλώ για µια µεγάλη κυρία της ποίησης µε τις αναρίθµητες ποιητικές συλλογές και ανθολογίες. Μια εργάτρια του λόγου, µια ιέρεια της Πολύµνιας που η καλή µοίρα έφερε µπροστά µου για να µπορώ να αποφαίνομαι σήμερα για τη γραφή της. Οι «Οπτασίες φυγής από την πραγµατικότητα» είναι µια αποκάλυψη οπτικής και µια κατάθεση χαρακτήρα. Ένας σκαριφισµός στιγµών που άγγιξαν την ποιήτρια και η µαρτυρία της φωνής της που ντυµένη µε στίχους ξάπλωσε να αναπαυτεί σε τούτες τις σελίδες.

Αγάπη!
Σου ‘στρωσα να κοιμηθείς
στη φλέβα του καημού. Αχ!
Η θλίψη σε νανουρίζει με ρυτιδιασμένους ήχους.
Κοιμήσου.
Κι αν δεν ξημερώσει, κοιμήσου για πάντα.
Εξ άλλου η γιορτή τελείωσε προ πολλού.

Νοσταλγική, ερωτική, απολογητική. Η µεγάλη κυρία της ποίησης, Παναγιώτα Χριστοπούλου Ζαλώνη στη συλλογή της «Τα τραγούδια των γλάρων», των εκδόσεων Βεργίνα, κάνει µια ποιητική ανασκόπηση της πρότερης ζωής της, µια σκιαγράφηση του έρωτα όπως εκείνη τον αντάµωσε και όπως τον µαρτύρησε µέσα από την πένα της. Οι γλάροι είναι θύµησες, µνήµες.

Στιγµές ακριβές, βαφτισµένες στον έρωτα και τη λαχτάρα, αλλά και γεµάτες συλλογισµό και µια χαρµολύπη. Μικρή γεύεται την καλοκαιρινή σιέστα ανάµεσα στις φωνές των παιδιών, στην τόσο οικεία γειτονιά µε τα νιάτα της να τρέχουν ανέµελα στα όµορφα σταυροδρόµια των ονείρων.

Γυναίκα, λένε,

με σάρκα και οστά αληθινά

που ρουφάει για πρωινό

το άρωμα των γιασεμιών στο μπαλκόνι

και σαν... Σαν νυχτώνει,

χτίζει με δάκρυα και φαντασία τ’ όνειρο.

«Για τη φθορά;»

Θηλυκή, ειλικρινής, γήινη.

Ξεδιπλώνει τα συναισθήµατά της µέσα από τους στίχους της. Πετά µαζί τους ψηλά σε λεύτερους ουρανούς, σε ακαθόριστους προορισµούς. Για πυξίδα έχει τον Ήλιο και για θάλασσα χιλιάδες σκέψεις που γίνονται στίχοι, νήµατα που υφαίνουν αόρατα της ψυχής δίχτυα και βουτά θαρρετά στ’ άδυτα της ανθρώπινης ύπαρξης, στην αναζήτηση του όλου, στην απογύµνωση από το κοινό και το τετριµµένο. Η εκλεκτή Παναγιώτα Χριστοπούλου Ζαλώνη ποιεί οµορφιά και µαγεία και ζωγραφίζει απάνεµα αραξοβόλια όπου οι αξίες και τα συναισθήµατα αποκαλύπτονται στον αναγνώστη ως ιέρειες της ποίησης έτοιµες να τον οδηγήσουν στην κάθαρση.

Η μαγνητοσκόπηση είναι μια ευγενική προσφορά του Γιώργου Γιακουμινάκη

Η Παναγιώτα Ζαλώνη είναι ποιήτρια, λογοτέχνης, Πρόεδρος του Ομίλου Ξάστερον και Διευθύντρια του Λογοτεχνικού Περιοδικού "Κελαινώ". Είναι μέλος της Ε.Ε.Λ. και έχει διατελέσει πρόεδρος της επιτροπής κρίσης νέων μελών της Ε.Ε.Λ.

Όλα τα αποσπάσματα που αφορούν στο έργο της Παναγιώτας Ζαλώνη εμπεριέχονται στο βιβλίο της "Τότε που είχε Πανσέληνο" από τις εκδόσεις Βεργίνα.