Ένα παράθυρο στον κόσμο είναι το βιβλίο της Φωτεινής Αζαμοπούλου, που του εξωφύλλου του η σκοτεινότητα παραπέμπει σε σκούρα παραθυρόφυλλα, κλεισμένα ερμητικά, για να διαφυλάξει τα διηγηματικά της θησαυρίσματα.
Όμως, μια φυρωμένη τους γρίλια πρόδωσε όλα της τα μυστικά, αφήνοντας «Ένα ελάχιστο φως» να διαχυθεί, σπιρουνίζοντας την επιθυμία του αναγνώστη, που σαν εθισμένος κατακτητής επιθυμεί να χαθεί στα ενδότερα των σελίδων του.
Ανοίγοντας το βιβλίο της Φωτεινής Αζαμοπούλου, ο αναγνώστης εισέρχεται σε ένα περιβόλι συναισθημάτων, μαστορικά σιαγμένο από τη μαγεία της τέχνης της. Όλα περνούν από μπροστά του ζωντανεμένα, καθώς το λεκτικό της ύφος είναι φτερωμένο απ’ των απλών εμπνεύσεων τον αέρα.
Η συγγραφέας μοιάζει να έχει μαθητεύσει μυστικά την υποκριτική τέχνη, καθώς ντύνει υποδειγματικά με τη γραφή της τους διηγηματικούς της ήρωες, που υποδύονται με αξιοσύνη τον σκηνοθετημένο τους ρόλο, καθηλώνοντας τον αναγνώστη σαν να βρίσκεται εμπρός από μια θεατρική σκηνή.
Η κουβέντα της ξετυλίγεται περίτεχνα, βυθισμένη μέσα στον συνειρμό των σκέψεών της, σχηματίζοντας σαν καλός ονειρευτής μια φανταστική ιστορία και ενίοτε ένα προσωπικό της βίωμα.
Σαν νεροσυρμή είναι η γραφή της, καλώντας σε να παρασυρθείς ηθελημένα και να ταξιδέψεις με το φτέρωμα των κειμένων της μέσα σε έναν ορίζοντα συναισθηματικού πληθωρισμού.
Η συγγραφέας κάθε φορά δείχνει να βυθίζει τις κεραίες της διάθεσής της μέσα στο μυστήριο, επικοινωνώντας με τα συναισθήματα των απλοϊκών ανθρώπων, να τα ντύνει με τους απαραίτητους χρωματικούς τόνους και με κάθε τεχνοφιλολογική λεπτομέρεια, να τα προσφέρει απλόχερα στον λαίμαργο αναγνώστη, που διψά για το νέο ύφος του αποχρώντα λόγου και τη γεύση των αποσπασμάτων της διηγηματικής της ακμής.
Με αυτοπεποίθηση, μέσα από το μέστωμα της γραφής της παρουσιάζει την έμπνευσή της σαν πρωτοφόρετο ρούχο. Η συντακτική της διάρθρωση και η συγκρότηση του λόγου της ξεχωρίζει σαν μεγαλόκορμη βελανιδιά στην άκρη του δρυώνα, που αναδεικνύει αριστοτεχνικά το ειδικό βάρος της σκιάς της.
Είναι η συγγραφέας με την εύκαμπτη γραφίδα, τους ευαίσθητους δέκτες και το στοχαστικό ύφος.
Είναι ένας αόρατος διηγηματικός πίδακας, μια δεξιοτέχνης των μικρών σεναρίων, που το ποιητικό της δαιμόνιο δεν φαίνεται να την παρασύρει, όταν σκαρώνει τα πεζά της μικροτεχνήματα. Ενίοτε, γράφει πιασμένη από κάποια επίκαιρη αφορμή, με βλέμμα ξάστερο και γιομάτο παρατηρητικότητα, συνθέτοντας εκφράσεις ευκολονόητες, με γλωσσικά ευρήματα που καλαίσθητα στολίζουν τη διηγηματική της συλλογή. Το γύρισμα των σελίδων της, που αρχικά σε παραπέμπουν σε ένα ελάχιστο φως, στη συνέχεια σου προκαλούν ένα ροδοξύπνημα, για να απολαύσεις το ηλιόχρωμα ενός πάμφωτου μεσημεριού μέσα από την πολυσκάλιστη τεχνοτροπία του λόγου της. Η διηγηματογράφος, σαν μια αθόρυβη εργάτρια της λογοτεχνίας, έχει τη γραφή σαν ευμάλαχτο πηλό, για να σκαρώνει δείγματα πρωτότυπης πεζογραφίας.
Φωτεινή Αζαμοπούλου,
να εύχεσαι το βιβλίο σου να φτάσει και στους πλέον καχύποπτους, που καρτερικά προσμένουν με το υποδεκάμετρο της τεχνοκριτικής ανά χείρας να σκιαγραφήσουν με κάθε λεπτομέρεια το εύρος της σκέψης σου και να μετρήσουν σε βάθος την έκταση των νοημάτων σου, λαμβάνοντας απρόσμενα στο τέλος μερίδιο ευχαρίστησης, καθώς θα γεμίσουν τις σελίδες τους με επαινετικά και μόνο για σένα λόγια.
Ως αναγνώστης, σε ευχαριστώ από καρδιάς, δηλώνοντας ένθερμος ταξιδιωτικός σου ακόλουθος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου