(στο παιδί του ολοκαυτώματος που πήρε από το χέρι του νεκρού πατέρα του, τού κατευόδιου το μήλο)
Συγυρισμένος απ’ του σκοτωμού το αίμα
κρατούσε σφιχτά στα σταυρωμένα χέρια του
τον επιούσιο κόπο του που δεν πρόκαμε να γευτεί.
Μπρος απ’ του παιδιού την άγουρη όψη
κάτω απ’ τη νεκρική ηχώ της καμπάνας
μαυροφόρες τον άδικο θρηνούσαν χαμό του.
Θύμα εκείνης της αντίστασης ήταν
ναζιστικής μπότας με αστέγνωτο αίμα
που έκανε τον άνθρωπο εχθρό του εαυτού του.
Σαν ύστατο μερίδιο του νεκρού
εκείνο το μισοδαγκωμένο μήλο
φίλεμα έγινε στο παιδί να χορτάσει την πείνα του.
Έκτοτε ο ύπνος του έμεινε από όνειρα άδειος
με τη μορφή της μάνας του να νεκροστολίζει
μοιρολογώντας συντροφικά την ύπαρξή του.
Κλαίουσα προσπαθεί η ιστορία του τόπου
με τον σύγχρονο ποιητή των Καλαβρύτων
να σκεπάσει με τον απόηχο των οδυρμών
εκείνους τους ανθρώπους και τα μήλα μαζί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου