Φιλαρέτη Βυζαντίου, Πιο ντροπαλά

[ πίνακας: Giorgos Kordis ]

Άναψε η δύση.

Καίγομαι μαζί της.

Σου έφτιαξα την γραβάτα.

Πνίγομαι, πνίγομαι

φώναξε το καλοκαίρι.

Αυτή η θηλιά με δένει μόνον μαζί σου.

Ο βασιλικός πρασίνισε περισσότερο

μόλις με φίλησες.

Έτσι ντροπαλά σ' αγάπησα κάποτε

είπα.

Το ώριμο αγριοκέρασο

λιγώθηκε

από την προσμονή μιας κάποιας ευτυχίας.

Ζήσε χωρίς ιμάντες ασφαλείας

επιτέλους

σ' άκουσα να μου λες.

 

Αναζήτησα τον καρυοθραύστη.

Με ένα βίαιο κρακ

έσπασα το σκληρό τσόφλι

του θανάτου.

Ένα απροστάτευτο φως

ήρθε και κούρνιασε

μέσα μου.

 

Μπορεί ο έρωτας

να ανασκάψει τη ρίζα της ζωής;

σε ρώτησα.

Με ξαναφίλησες πιο ντροπαλά.

Κι ο βασιλικός πρασίνισε ακόμη πιο πολύ...

 

[ Φ.Β. Ο7Ο20Ο10 ''ΑΞΟΔΕΥΤΟ ΦΩΣ'' 2017-19]

Φιλαρέτη Βυζαντίου