ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΙΛΕΛΕΣ
«Ομηρία»
Εκδόσεις Αττικός 2022
(Με τη ματιά του Πάνου Κούρβα)
Ο δάσκαλος Δημήτρης Φιλελές, ανεβάζοντας ψηλά τον πήχη με το γλωσσικό μετάλλευμα του ποιητικού του λόγου, μας φιλεύει το ιστορικό - ποιητικό του πόνημα αρμολογημένο με τη σφυρήλατη δεξιοσύνη από το αμόνι της γνώσης.
Οι στίχοι του σχηματίζονται από ορυκτά δείγματα μιας ποιητικής βροχής, ενδύοντας την κραυγή των ξεριζωμένων, τη μοναξιά εκείνων των κυνηγημένων ανθρώπων που αναζητούσαν μια δρασκελιά τόπο απ’ τη μητέρα πατρίδα να πατήσουν και να σηκώσουν τα βάρητα του λαού τους.
Το έργο αποπνέει σε όλο της το βάθος την πνευματική αλήθεια ενός λαού που ξετοπώθηκε σφαγιαζόμενος κι ο ποιητής περιγράφει ανάγλυφα εκείνο τον κοσμοπολίτικο άνεμο της Σμύρνης, που ξέψυχος μέσα στα μαύρα νερά του Αιγαίου σπρώχνει ακόμα και τις παροπλισμένες ψαρόβαρκες προς τα πειραϊκά παράλια, προκειμένου να μεταγγιστεί η Ρωμιοσύνη σε ασφαλή τόπο.
Ο ποιητής επιστρατεύει όλες τις πανανθρώπινες αξίες του Ελληνισμού, προκαλώντας τον αναγνώστη να υψώσει την πυραμίδα του συλλογισμού του, κεντρίζοντας με την ουσία της γραφής του τις μυστικές χορδές της ψυχής του και δείχνοντάς του περιγραφικά εκείνο τον λαό που αβυσσοδρομούσε καρφωμένος στα αιχμηρά νύχια της μοναξιάς του, κρατώντας μόνο το φυλακτό της πατρίδας, της ελπίδας και της ηθικής.
Το βιβλίο δεν μπορεί παρά να είναι μια ποιητική νωπογραφία βασισμένη στην πολυπλόκαμη ιστορική γνώση των γεγονότων, που απεικονίζουν από μια άλλη σκοπιά την ακριβή αλήθεια με τις συμφορές του ξεριζωμού και την καταστροφή της Σμύρνης.
Είναι ένα αφιέρωμα στις αλησμόνητες πατρίδες του ελληνισμού, ένα αφηγηματικό ιστόρημα γύρω από την προσφυγιά, την αδερφοσφαγή και προπαντός την κούφια διπλωματική προδοσία, που έκανε έναν ολάκερο λαό, που είχε ριζώσει πολιτισμικά στον γενέθλιο τόπο του, να βρίσκεται απ’ τη μια μέρα στην άλλη στη δίνη της θύελλας της διασποράς, με ένα ξεσκλίδι απ’ την ιστορία του ανά χείρας, γυρεύοντας τόπο να το φυτέψει.
Η ποίηση του Δημήτρη Φιλελέ ελκύει τον αναγνώστη σε μια αποκάλυψη με παραστατικά βιωματικά ακούσματα.
Οι λέξεις ενίοτε γίνονται άρμενα στο ταξίδι της φυγής και άλλοτε απ’ την καιόμενη πόλη σε προσγειώνουν στην άθλια πραγματικότητα, που είναι επενδυμένη με τη σιωπή της αυξανόμενης θλίψης στην παραγκούπολη της Δραπετσώνας.
Γράφει σε κάποιους στίχους:
«σβηστό απόψε το μάτι του Θεού
βήματα αγριωπά σπάζουν την αυλόπορτα
μαγαρίσουν τα λουλούδια του κήπου
το σκυλί κουρνιάζει στο φόβο του
χτύποι, φωνές, βρισιές
το άγιο πάθος του Ρωμιού σημαίνουν»
«Της φαμελιάς τα στόματα να θρέψουμε
και πάλι απ’ την αρχή κινούμε
απ’ των παππούδων τη σοφία ορμηνεμένοι
στο τίμιο μεροδούλι»
Κάθε λέξη από τους στίχους του και ένα τραύμα από τη ματωμένη Ανατολή και η ποίησή του με άλικα φτερά απ’ τα σπαθιά των βαρβάρων υμνεί ακόμα και τούτη τη στιγμή την αρχοντιά των Κυράδων με τα μπερεκέτια και την πολιτισμική αύρα εκείνου του ελληνισμού που πισωστρατίζει σήμερα σε έναν κόσμο που όλο και μικραίνει.
Ομότεχνε φίλε Δημήτρη,
τούτος ο αφηγηματικός σου λόγος είναι δώρημα στις γενιές που έρχονται. Τιμώντας την ομορφιά της γραφής σου και τον αναστοχαστικό σου οίστρο, εύχομαι να είσαι πάντα καλά, συνεχίζοντας τη γόνιμη θητεία σου στα ελληνικά γράμματα και οραματιζόμενος πάντα τον λειμώνα των επιθυμιών σου μέσα στο λογοτεχνικό μας στερέωμα.
Πάνος Κούρβας,
Λογοτέχνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου