Κατερίνα Πήττα, Εδώ

Εδώ, ανάμεσα στα σπίτια
με το λουλακί στο βλέμμα,
π' αγναντεύουν το πέλαγο,
είναι που δίδαξε τ' αλφάβητο το Φως!
Τούτην τη θάλασσα την μπούχισ' ο Θεός,
μ' όλου του ζαφειριού το γαλανό
και τ' ουρανού το χρώμα!
Εδώ, γονατίζει το σύμπαν!

Εδώ, που δεν θα μάθεις ποτέ
τι ψιθυρίζουν τ' αλώνια στις ξερολιθιές.
Εδώ που ο ήλιος σκύβει και φιλάει
τις βουκαμβίλιες στο στόμα
κι ένα άγιο λευκό γλυκανασαίνει
στις αυλές,
που άοκνα θυμιατίζουν τα βασιλικά!
Εδώ, που δεν τελειώνουν ποτέ
των τζιτζικιών οι σερενάτες οι αρχαίες
κι οι τριγμοί των έλυτρων των γρύλων,
μοιάζουν ραψωδίες Ομηρικές!
Εδώ, ένας λαχανιασμένος αέρας
σκίζει το χειρόγραφο των αμαρτιών
κι εγώ μετρώ τα σειρήτια τ' αλατιού
στου κορμιού σου την αναρχία!