Γωγώ Μπελεκούκια, Άνοια

Το πιο δύσκολο κομμάτι της καθημερινότητας δεν είναι
όταν η νύχτα γίνεται μέρα..
όταν τα δωμάτια ανακατεύονται στο χώρο..
όταν με δυσκολία σηκώνεται από το κρεββάτι..
Το πιο δύσκολο κομμάτι της κάθε μέρας είναι όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με το φόβο πως αυτή ίσως να είναι και η δική σου εικόνα στο μέλλον..
Άνοια.
Μια ασθένεια που σε ξεφτίζει.
Στη μνήμη, στο σώμα, στην επαφή, στην ψυχή.

Ποια είμαι εγώ..ποιά είσαι εσύ..
"Μη με ξεχνάς"..

Ο ένας φεύγει.
Ο άλλος μένει και προσπαθεί να διαγράψει από τη μνήμη τις δύσκολες στιγμές.
Και όταν θρηνεί, κλαίει τα χρόνια του ξεφτίσματος της αξιοπρέπειας.
Κλαίει τα χρόνια μιας αφύσικης φθοράς.
Κλαίει επειδή ο θάνατος έγινε λυτρωτής..
Κι αυτό, κάποιες μέρες, πονάει περισσότερο..

Στη μητέρα μου.