Σπύρος Αυλωνίτης, Νεράιδα

Καθώς ο χρόνος συστέλλεται
απ' την αφύλαχτη χαραμάδα του νου
μ' αιφνιδιάζει η πλοκή του μύθου
η ιδιοφυής σύλληψη ενός αερικού.
Στον καθρέφτη της φαντασίας
μιά ασαφής οπτασία πλανιέται
σαν αναλαμπή απέριττου φωτός
ανάμεσα στα ξαφνιασμένα δέντρα.
Αδύναμος ν' αγγίξω το είδωλό της
με το δράμα της αμφιβολίας
αισθησιακά να με περιβάλλει
ανέτοιμος να πιστέψω σε ό,τι βλέπω.
Παρακαλώ σε νεράιδα μου
για μια και μοναδική στιγμή
συνάντησέ με στο ξέφωτο,
εκεί που ακόμα αντιστέκεται
η μάνα ηρωίδα φύσης.
Τότε μόνο θα είμαι σίγουρος
πως όταν το θέλεις πολύ
τα παραμύθια βγαίνουν αληθινά. . .