5+1 ερωτήσεις του ΤΕΧΝΗΣ ΤΟΠΟΣ για τον Λάμπρο Ηλία
1. Πόσο δύσκολο είναι να ηγείται κάποιος ενός λογοτεχνικού συλλόγου μακριά από την Πρωτεύουσα;
Κατά πρώτο λόγο να σημειώσουμε ότι ναι μεν η Έδρα του Συνδέσμου Ευρυτάνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων βρίσκεται στην Πρωτεύουσα της Ευρυτανίας Καρπενήσι, ωστόσο διαθέτουμε και Παράρτημα στην Αθήνα. Επιπρόσθετα, τα μέλη μας βρίσκονται σε τέσσερεις Νομούς: Ευρυτανία, Αιτωλοακαρνανία, Φθιώτιδα και Αττική – όπου υπάρχουν πολλοί Ευρυτάνες. Βέβαια, υπάρχουν και σε άλλους Νομούς, αλλά το μέλλον είναι μπροστά μας.
Δεν υπάρχει πρόβλημα να ηγείται κάποιος σε Σωματείο εκτός Αθηνών κι αυτό λόγω της δυνατότητας χρήσης της ηλεκτρονικής επικοινωνίας. Άλλωστε, ο Αντιπρόεδρος -και στο προηγούμενο Δ. Σ. και στο τωρινό- κατοικεί στο Καρπενήσι κι έτσι διεκπεραιώνονται τα θέματα που σχετίζονται με τις Υπηρεσίες του Νομού – τα άλλα τέσσερα μέλη κατοικούμε στην Αθήνα.
Ένα κάποιο πρόβλημα είναι οι εκδηλώσεις, καθότι αφενός ναι μεν διαθέτουμε γραφεία στο Καρπενήσι και την Αθήνα, ωστόσο δεν έχουμε αίθουσα για εκδηλώσεις – κι έτσι ή φιλοξενούμαστε ή νοικιάζουμε. Ένα άλλο πρόβλημα είναι οι δαπάνες των εκδηλώσεων της επαρχίας – για φέτος έχουμε προγραμματίσει, εκτός Αθηνών, μία στο Καρπενήσι, μία στο Αγρίνιο και μία στην Αλίαρτο Βοιωτίας. Ευτυχώς, βέβαια, που ο Δήμος Καρπενησιωτών μας έχει χρηματοδοτήσει δύο φορές.
2. Πιστεύετε ότι είναι δυσανάλογες οι ευκαιρίες για έναν λογοτέχνη, ειδικά στα πρώτα του βήματα, να διαδώσει το έργο του όταν δεν βρίσκεται στην Αθήνα;
Κατ’ αρχάς, να διαχωρίσουμε την πεζογραφία από την ποίηση. Μυθιστορήματα κάθε είδους, διηγήματα, νουβέλες κλπ διαβάζονται από το κοινό κι έτσι είναι ευκολότερη η πρόσβαση στους εκδοτικούς οίκους. Βοηθάει αρκετά η συμμετοχή σε διαγωνισμούς και η βράβευση. Ίσως να είναι περισσότερες οι ευκαιρίες για όσους βρίσκονται στην Αθήνα, όπου πραγματοποιούνται πλήθος εκδηλώσεων και μπορεί ο καθένας/μία να έρθει σε άμεση επαφή με τους εκδότες ή να επισκεφτεί τους εκδοτικούς οίκους. Ωστόσο, η ανάπτυξη της ηλεκτρονικής επικοινωνίας έχει εκμηδενίσει τις αποστάσεις και υπάρχει άμεση οπτικοακουστική επικοινωνία. Αλλά και σε κάποιες Πρωτεύουσες Νομών, εκτός Αττικής και Θεσσαλονίκης, υπάρχουν εκδοτικοί οίκοι που επιτελούν θετικό έργο. Πάντως, για τους νέους, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα την εργασία, πράγματι είναι κάπως δυσανάλογες οι ευκαιρίες, αλλά το κάθε τι θέλει προσπάθεια.
Για την ποίηση τα πράγματα είναι δύσκολα για τους περισσότερους, ανεξάρτητα εάν είναι στα πρώτα βήματα ή έχει κάνει κάποια βήματα – και ανεξάρτητα από το αν βρίσκεται στην Αθήνα/Θεσσαλονίκη ή την επαρχία. Κι αυτό φρονώ πως σχετίζεται με δύο παράγοντες: α) Πάρα πολλοί γράφουμε ποίηση και β) οι Έλληνες και οι Ελληνίδες δεν διαβάζουν ποίηση. Προτιμούν την πεζογραφία γιατί είναι προσβάσιμη νοητικά/διανοητικά, ενώ η ποίηση είναι συμπυκνωμένος λόγος, απαιτεί αρκετή σκέψη και χρόνο για να εισχωρήσουμε στα ενδότερα και απόκρυφα σημεία ώστε να την κατανοήσουμε. Ασφαλώς, περισσότερη δυσκολία υπάρχει στη συμβολική και ερμητική ποίηση. Και δεδομένου ότι η ποίηση δεν διαβάζεται ευρέως -οι ευθύνες επιμερίζονται στο σχολείο, το Υπουργείο Παιδείας και τους/τις ποιητές/τριες- οι εκδότες, ως επιχειρηματίες, δεν επενδύουν και δεν ρισκάρουν – από την πλευρά τους ίσως έχουν ένα κάποιο δίκιο. Όμως, υπάρχει και αδικία: κάποιοι εκμεταλλεύονται τους ποιητές, οι οποίοι ασφαλώς και έχουν την λογική ανάγκη να εκδοθεί και κυκλοφορηθεί η ποίησή τους. Πάντως, σημαντική διέξοδος είναι τα λογοτεχνικά περιοδικά, που ευτυχώς εξακολουθούν να εκδίδονται, τα οποία δημοσιεύουν ποίηση και μπορεί να αποτελέσουν εφαλτήριο για τους νέους ποιητές. Και φυσικά οι διαγωνσισμοί.
3. Πώς νιώθει ένας ποιητής όταν οι στίχοι γίνονται έμπνευση για εικαστικές δημιουργίες;
Α, μάλιστα! Σημαντικό θέμα! Και δυνατά τα συναισθήματα: συγκίνηση, ευχαρίστηση, χαρά, ευγνωμοσύνη, ικανοποίηση, υπερηφάνεια, ευτυχία.
Ας εξιστορήσω προσωπικά γεγονότα. Τον Μάιο του 1995 έγραψα το ποίημα Η ΜΟΙΡΑ ΕΝΟΣ ΑΗΤΟΥ, το οποίο συμπεριέλαβα στην 28η συλλογή μου "Μνημοσύνες" που εξέδωσα τον Σεπτέμβριο του 2021. Τον Μάιο του 1998, σε κατάστημα έργων ζωγραφικής, είδα έναν πίνακα με άλογο σε ακρογιαλιά του οποίου τα πόδια ήταν ριζωμένα στην άμμο. Εισήλθα στο κατάστημα, ρώτησα ποιος είναι ο ζωγράφος, "εγώ" μου απαντάει – πρόκειται για τον Γιώργο Κόχειλα. Του είπα ότι έχω γράψει ένα ποίημα όπου αναφέρομαι σε έναν αετό και ταιριάζει κάπως με τον πίνακα όπου έχει το άλογο. Και τον ρώτησα αν μπορεί να φιλοτεχνήσει πίνακα με το ποίημα για τον αητό, αλλά να γράψει το ποίημα πάνω στο έργο. Μου απάντησε θετικά και ο πίνακας σε ένα μήνα ήταν ιδιοκτησία μου – αποτελεί το εξώφυλλο της ανωτέρω συλλογής.
Τα χρόνια διαβήκαν και το φθινόπωρο του 2008 παρακολούθησα μαθήματα κινεζικής τέχνης στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο με την ομ. καθηγήτρια Κλαίρη Παπαπαύλου. Στο τέλος του εξαμήνου μας ενημέρωσε ότι στο επόμενο θα ασχοληθούμε με την ιαπωνική τέχνη και γενικότερα τον ιαπωνικό πολιτισμό δεδομένου ότι συμπληρώνονται 110 χρόνια από την έναρξη της ΕλληνοΙαπωνικής Φιλίας. Καθώς για την Ιαπωνία και τον πολιτισμό της άρχισα να διαβάζω από τα γυμνασιακά χρόνια, έχοντας μάλιστα εκδώσει (το 2000) την πέμπτη ποιητική συλλογή μου "Ω Χάι - Κάι" με χαϊκού και ζαππάι, αμέσως σκέφτηκα να γράψω χαϊκού και ζαππάι για τα 110 χρόνια της ΕλληνοΙαπωνικής Φιλίας, να βρω ποιητή να τα μεταφράσει στην ιαπωνική γλώσσα, να φτιάξω ομάδα ζωγράφων που θα φιλοτεχνούσαν έργα, όπως οι Ιάπωνες -κυρίως- τα προγενέστερα χρόνια, βάσει των ποιημάτων, τα οποία θα έγραφαν πάνω στο ζωγραφικό έργο και στις δύο γλώσσες και τέλος να οργάνωνα την έκθεσή τους – παρουσιάστηκαν το Νοέμβριο του 2010 στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων. Έχω κατά νου κάτι ακόμη σχετικό, μεγαλεπήβολο – θα το γνωστοποιήσω όταν είμαι έτοιμος. Τέλος, να σημειώσω πως η συναναστροφή και οι συζητήσεις με πλήθος φίλων ζωγράφων, μου έχει προσφέρει κι εξακολουθεί να μου προσφέρει σημαντικές γνώσεις και, θα έλεγα, έχει διευρύνει και αναπτύξει την φαντασία μου – οπότε είμαι ευγνώμων. Πραγματικά, αυτά τα συναισθήματα που ανέφερα ήταν σκόρπια στο παρασκήνιο της ψυχής μου και σας ευχαριστώ κυρία Δεκούλου για την ευκαιρία που μου προσφέρατε να τα φέρω στο προσκήνιο και να αισθανθώ προνομιούχος.
4. Ασχολείστε με την εκπαίδευση ενηλίκων. Είναι φορές που νιώθετε ότι οι μαθητές δεν έχουν ηλικία;
Εντάχθηκα στον κλάδο της Εκπαίδευσης Ενηλίκων πριν 33 χρόνια. Οι καταρτιζόμενοι-μαθητές -εργαζόμενοι ή άνεργοι- είναι από 18 έως 64 ετών. Σε γενικές γραμμές έχετε δίκιο: οι μαθητές δεν έχουν ηλικία – κυριαρχεί η ψυχολογία του μαθητή. Κάποιοι/ες δεν παρακολουθούν προσεχτικά ή αδιαφορούν – για να χρησιμοποιήσω λαϊκή έκφραση: κάνουν χαβαλέ. Κι αυτό γατί κάποιοι ενδιαφέρονται για τα χρήματα – τα προγράμματα αυτά είναι συγχρηματοδοτούμενα από το Ελληνικό Κράτος και την Ε.Ε. στα πλαίσια της «Δια Βίου Εκπαίδευσης». Χρειάζεται ειδική αντιμετώπιση, έως και διπλωματία, για κάποιους καταρτιζόμενους. Είναι πολύπλευρο και πολυεπίπεδο το θέμα σύνθεσης των ομάδων-τμημάτων κι έχουν πολλές ιδιαιτερότητες – όπως και διαφοροποιήσεις καθότι έχουν διαφορετικές εμπειρίες ζωής. Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας πως δεν είναι μαθητές του σχολείου/πανεπιστημίου. Δεν μαθαίνουν μόνο, αλλά και καταθέτουν εργασιακές εμπειρίες – πέραν του ότι οι καθηγητές αναφερόμαστε και σε εργασιακά παραδείγματα. Ειδικά στα τμήματα εργαζομένων από την πρώτη στιγμή τους λέω: Δεν είμαι εδώ μόνο να διδάξω, αλλά και να διδαχτώ. Και, προσωπικά, δεν αρχίζω παρουσιάζοντας την θεωρία, αλλά πάντα ξεκινάω με ερώτηση: Τι νομίζετε ότι είναι επιχειρηματικότητα; κοινωνική οικονομία, μάνατζμεντ, μάρκετινγκ, διαφήμιση, δημόσιες σχέσεις κλπ κλπ.
Βέβαια, υπάρχουν και περιπτώσεις αντιπαράθεσης, καθώς οι περισσότεροι, για τα θέματα της οικονομικής επιστήμης που διδάσκω, επηρεασμένοι από την τηλεόραση ή το διαδίκτυο όπου ο/η καθένας/μία παριστάνει τον ειδικό και τοποθετείται λανθασμένα, έχουν αντίθετες από την επιστήμη απόψεις. Στην Εκπαίδευση Ενηλίκων λέμε "Ξεμαθαίνουμε και μαθαίνουμε από την αρχή." Ο Αντισθένης είχε πει: Το πιο αναγκαίο μάθημα είναι να ξεμάθεις τα κακά.
Επιπρόσθετα, υπάρχουν και περιπτώσεις που ορισμένοι έχουν υιοθετήσει την συμπεριφορά κάποιων σε συζητήσεις καφενείου, τηλεόρασης, πεζοδρομίου. Θυμάμαι, κάποτε είχα πει κάτι, εννοείται επιστημονικό, και κάποια καταρτιζόμενη επέμενε σε λανθασμένη άποψη. Παίρνει το λόγο κάποιος καταρτιζόμενος και λέει: Εντάξει κύριε, η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Του είπα: Υποστηρίζεις ότι ο ήλιος γυρίζει γύρω από τη γη κι εγώ σου λέω ότι η γη γυρίζει γύρω από τον ήλιο – βρες μας τη μέση όπου βρίσκεται η αλήθεια. Κατάλαβε και ζήτησε συγγνώμη.
Ένα άλλο θέμα είναι ότι δεν ακολουθώ την διδακτική ώρα των 45 λεπτών, αλλά δύο ωρών συνεχόμενα – μερικές φορές και περισσότερο. Ενίοτε κουράζονται, καθώς είναι πιο εύκολο ο άνθρωπος να μιλάει παρά να ακούει, αλλά πάντα κάνω «εσωτερικά διαλείμματα», δηλαδή εν ώρα μαθήματος θα πω μια ιστορία ή ένα ανέκδοτο. Η απόφασή μου να παρακολουθήσω μαθήματα φιλοσοφίας, φιλολογίας, ιστορίας, ιστορίας της τέχνης, ξένης λογοτεχνίας κ.ά., από την μία πλευρά ήταν η γνώση κι από την άλλη το βίωμα της ψυχολογίας του μαθητή, για να αντιλαμβάνομαι την ψυχολογία των καταρτιζομένων – γιατί οι δάσκαλοι όταν περνάνε τα χρόνια ξεχνάμε ... Πάντως, οφείλω να σημειώσω πως όσοι ενδιαφέρονται πραγματικά για τα διδασκόμενα αντικείμενα και θετική ψυχολογία έχουν και αποκτούν ουσιώδη γνώση χρήσιμη για την επαγγελματική τους πορεία.
5. Αναλογιζόμενη τις σπουδές σας και την μακρόχρονη εμπειρία σας, θα ήθελα να μου πείτε: Στις μέρες μας αναδεικνύεται η καλή ποίηση ή η πολυδιαφημιζόμενη ποίηση;
Α, η ερώτηση ενδεχομένως να είναι εύκολη, όμως η απάντηση μάλλον είναι δύσκολη!
Σε γενικές γραμμές, η κατάσταση είναι ανάμεικτη. Η ποίηση είναι εκλεπτυσμένο πνευματικό αγαθό, που πηγάζει στα ευγενή ανθρώπινα αισθήματα και απευθύνεται περισσότερο στο συναίσθημα παρά στη λογική. Ένα ποίημα δεν είναι επιστημονικό κείμενο, έστω κι αν συμπεριλαμβάνει κάποιες επιστημονικές θέσεις, αλλά έκφραση της ψυχής. Βάσει αυτού, οι αποδέκτες της ποίησης δεν είναι οι κατέχοντες επιστημονικό επίπεδο, αλλά οι καλλιεργημένοι στο -γενικό- πνεύμα και τον έντεχνο λόγο. Η ποίηση είναι το πρωταρχικό λογοτεχνικό είδος, ωστόσο μάλλον έχει περάσει στα αζήτητα. Τα απλά πλίνθινα σπιτάκια του «ικανού ανθρώπου» όταν εξήλθε των σπηλαίων βρίσκονται στα αζήτητα. Ο «σοφότατος άνθρωπος» απόγονοι του οποίου είμαστε, με τις επιστήμες και την τεχνολογία που ανέπτυξε, κατασκευάζει ουρανοξύστες που φτάνουν τα χίλια μέτρα. Στις μέρες μας ο άνθρωπος ενδιαφέρεται περισσότερο για τα υλικά αγαθά – και περισσότερο γι’ αυτά που ενσωματώνουν τις τελευταίες επινοήσεις ως προς την τεχνολογία. Ακόμη και οι καλές τέχνες βασίζονται περισσότερο στην τεχνολογία. Όμως η ποίηση, που έχει διαφοροποιηθεί στην μορφή, τον τύπο, το ύφος, τον ρυθμό, έχοντας επικρατήσει η ερμητική ποίηση, είναι αρκετά δύσκολη στους ανθρώπους που δεν έχουν εντρυφήσει στον σύγχρονο ποιητικό λόγο. Μοιραία, η ποίηση βρίσκεται στα αζήτητα.
Επιπρόσθετα, το μάρκετινγκ, και μάλιστα το δυναμικό ή/και επιθετικό μάρκετινγκ, έχει εισβάλει στη σύγχρονη κοινωνία με αποτέλεσμα οι καταναλωτές, για την κάλυψη των αναγκών τους, να προτιμούν τα αγαθά που διαφημίζονται ή/και πολυδιαφημίζονται. Είναι η ψυχολογία και αντίληψη του καταναλωτή που ακολουθεί το «Κοινωνικό και Ψυχολογικό» μοντέλο της θεωρίας του Βεμπλέν. Δηλαδή, ο καταναλωτής επιλέγει τα αγαθά που επιλέγουν οι περισσότεροι άνθρωποι της κοινωνίας. Έτσι αναδεικνύονται και οι «φίρμες» – οι κορυφαίες στην κατανάλωση των προϊόντων τους επιχειρήσεις. Ωστόσο, δεν λείπουν οι καταναλωτές που ερευνούν διεξοδικά ως προς την ποιότητα των προσφερομένων αγαθών και επιλέγουν αυτά που αξίζουν ανεξάρτητα αν διαφημίζονται ή όχι. Το ίδιο συμβαίνει και με την ποίηση. Οι αναγνώστες της ποίησης επηρεάζονται από την διαφήμιση. Και διαφημιστές είναι αφενός οι ποιητές (αυτοδιαφημίζονται δηλαδή -δαπανώντας και αρκετά χρήματα αν έχουν τη δυνατότητα/ευχέρεια- και αυτοπαινεύονται), αφετέρου οι εκδότες και οι κριτικοί της ποίησης – αν επηρεάζονται από την φιλία τους με τον/την ποιητή/τρια ή από τις ποιητικές τους προτιμήσεις. Όπως για τα άλλα αγαθά, όπως προείπα, έτσι και για την ποίηση υπάρχουν εκείνοι οι συνάνθρωποί μας που ενδιαφέρονται για την καλή ποίηση και ερευνούν επίμονα για να την βρουν και προμηθευτούν. Ευτυχώς, πάντως, που υπάρχουν αφενός εκδότες αφετέρου κριτικοί, οι οποίοι στέκονται με σοβαρότητα και ευθύνη έναντι τόσο της ποίησης όσο και της ιστορίας της στο διάβα του χρόνου. Και, επίσης ευτυχώς, στην Ελλάδα εξακολουθούμε να έχουμε και καλή ποίηση – ας διαθέσουμε χρόνο να την εντοπίσουμε.
(5+1) Πού βρίσκουμε τα βιβλία σας και ποια τα προσεχή σας σχέδια στον χώρο της λογοτεχνίας;
Πολλοί μου υποβάλουν το ερώτημα για το πού μπορούν να βρουν τα βιβλία μου – συνάδελφοι λογοτέχνες και καθηγητές, φίλοι, γνωστοί, μαθητές μου.
Όμως, δεν είναι εύκολο να τα βρουν και προμηθευτούν.
Να εξηγήσω, ή σωστότερα να διευκρινίσω. Όπως σχεδόν οι περισσότεροι που γράφουν ποίηση κι επιθυμούν να προχωρήσουν σε έκδοση έγιναν εύκολο θύμα κάποιου εκδότη, έτσι κι εγώ, παρά το γεγονός ότι διερεύνησα επί αρκετό χρόνο για σωστόν, ηθικό και τίμιο, εκδότη και βρήκα κάποιον συχωριανό και φίλο φίλου μου, δεν πέτυχα να ξεφύγω από αυτήν την κατάσταση. Και πλήρωσα πολύ περισσότερα χρήματα και δεν το πρόβαλε και δεν το προώθησε. Θυμάμαι, λίγο μετά την έκδοση (ήταν Μάιος του 1995) τον ρώτησα αν θα συμμετάσχει στο Φεστιβάλ Βιβλίου και μου απάντησε αρνητικά. Κάθε χρόνο επισκεπτόμουν και επισκέπτομαι το Φεστιβάλ, οπότε πήγα και το 1995 και διαπιστώνω ότι είχε περίπτερο. Μου δικαιολογήθηκε ότι το περίπτερο είναι φίλου του και τον φιλοξενεί. Πάντως, δεν είχε την δική μου ποιητική συλλογή "Έχω ιερό χρέος να ζήσω" και διαμαρτυρήθηκα, οπότε την διέθετε από την επόμενη μέρα. Την επομένη της λήξης του Φεστιβάλ μου είπε ότι οι επισκέπτες έδειξαν ενδιαφέρον για τη συλλογή και αρκετοί την αγόρασαν. Αλλά δεν μου έδωσε χρήματα.
Μετά από δύο χρόνια, που θα εξέδιδα την δεύτερη συλλογή, εκδόθηκε ένα καινούριο λογοτεχνικό περιοδικό, το οποίο γνωστοποιούσε ότι εκδίδει και ποίηση. Επικοινώνησα με τον εκδότη και συμφωνήσαμε, αλλά λίγο μετά αναίρεσε την δέσμευσή του. Έγραψα ένα ποίημα με τίτλο "Αντώνη πιάσε τ' άρματα" (να 'ρθει να πολεμήσει τους εκδότες - πρόκειται για συμφοιτητή μου που είχε σχεδιάσει τα εξώφυλλα) το οποίο συμπεριέλαβα στην εικοστή όγδοη συλλογή μου "Μνημοσύνες". Οπότε εξέδωσα ο ίδιος την συλλογή - αυτοέκδοση. Μέχρι τώρα, που στο τυπογραφείο βρίσκεται η τριακοστή δεύτερη συλλογή μου, και σε λίγες μέρες και η τριακοστή τρίτη, όλες τις έχω τυπώσει ο ίδιος - αν και οι δύο τελευταίες έχουν φίρμα εκδότη, όπως και αυτή που βρίσκεται στο τυπογραφείο.
Μου είχε ζητήσει και φίλος βιβλιοπώλης βιβλία, αλλά ούτε εκείνος μου έδωσε χρήματα από τις πωλήσεις.
Δεδομένων των ανωτέρω, τα βιβλία μου δεν υπάρχουν σε βιβλιοπωλεία. Πωλούνται σε εκδηλώσεις όπου παρουσιάζεται η ποίησή μου κυρία Δεκούλου. Τώρα, αν κάποιος από τους αναγνώστες σας επιθυμεί κάποιο/α από τα βιβλία μου (μπορεί να τα δει στο Βιογραφικό μου στην βιβλιοnet) ας μου στείλει e-mail στο lambros.elias@gmail.com και θα συνεννοηθούμε να έρθει στο γραφείο του Συνδέσμου Ευρυτάνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων – είμαστε στην πλατεία Κάνιγγος.
Τα προσεχή σχέδιά μου στον χώρο της λογοτεχνίας αναφέρονται σε δύο πλευρές: α) Για τον Σύνδεσμο στον οποίο είμαι πρόεδρος, αφενός όπως προείπα για φέτος έχουμε προγραμματίσει τρεις εκδηλώσεις στην επαρχία, αφετέρου τρεις εκδηλώσεις στην Αθήνα. Επίσης, να προσελκύσουμε συναδέλφους να γίνουν μέλη του Συνδέσμου και β) Στην προσωπική μου πορεία να εκδώσω φέτος (Σεπτέμβριο και Οκτώβριο) την τριακοστή δεύτερη και τριακοστή τρίτη ποιητικές συλλογές, τον Απρίλιο εξέδωσα την τριακοστή πρώτη, να παρουσιαστούν οι τρεις συλλογές την άνοιξη, καθώς επίσης να συνεχίσω την έκδοση συλλογών - υπάρχουν ήδη ολοκληρωμένες περί τις δεκαπέντε, ενώ ανολοκλήρωτες πάνω από είκοσι. Εντάσσω κάθε ποίημα που γράφω, βάσει κάποιων κριτηρίων, σε κάποια συλλογή. Υπάρχουν τρεις ολοκληρωμένες συλλογές με χαϊκού/ζαππάι και τάνκα για την Ιαπωνία τις οποίες θα συμπληρώσω με άλλες έξι και κάποια χρονιά θα τις εκδώσω. Επίσης, άλλες τρεις συλλογές με αρχαίους Έλληνες τις οποίες θα συμπληρώσω με άλλες έξι και κάποια χρονιά θα τις εκδώσω. Επίσης, κάποτε στο μέλλον θα απευθυνθώ σε εκδοτικούς οίκους για έκδοση τόμων που καθένας θα περιλαμβάνει περί τις δέκα από τις συλλογές που έχω εκδώσει. Ίδωμεν … πρωτίστως να είμαστε υγιείς σωματικά και ψυχοπνευματικά.
Τέλος, ευχαριστώ και εσάς προσωπικά κυρία Δεκούλου και τον λογοτεχνικό/πολιτιστικό ιστότοπο ΤΕΧΝΗΣ ΤΟΠΟΣ για την ευκαιρία/δυνατότητα να τοποθετηθώ δημοσίως σχετικά με τα θέματα των ερωτήσεών σας. Είθε όλοι οι άνθρωποι των τεχνών να είμαστε πάντα με έμπνευση και προσφορά στην κοινωνία.
Ο Λάμπρος Ηλίας γεννήθηκε στη Λειβαδιά από γονείς αγρότες - πατέρα Αλιαρτιώτη και μητέρα Τροβατιανή· έζησε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στην Αλίαρτο. Τα μαθήματα της Β΄ Γυμνασίου παρακολούθησε στο Γυμνάσιο Αρρένων Λειβαδιάς· τότε άρχισε να γράφει ποίηση.Είναι Πτυχιούχος του Οικονομικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Πειραιώς, εξειδικεύτηκε στην Επιχειρηματικότητα στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Εκπαίδευση Ενηλίκων στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο.
Κατά τα πρώτα έτη των σπουδών του ήταν συνδικαλιστής. Το 1987 εκλέχθηκε για δυο χρόνια Γενικός Γραμματέας της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ.
Έχει διατελέσει συνεργάτης και διευθυντικό στέλεχος Δημοσίων Σχέσεων και Πωλήσεων σε διάφορες εταιρείες. Υπήρξε στέλεχος σε Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΚΕΚ). Σταδιοδρόμησε ως καθηγητής ενηλίκων με εισηγήσεις σε θέματα Επιχειρηματικότητας, Ηγεσίας, Μάνατζμεντ, Μάρκετινγκ, Επικοινωνίας, Δημοσίων Σχέσεων, Πωλήσεων κ.ά. σε προγράμματα επιμόρφωσης εργαζομένων και ανέργων. Έχει, επίσης, διδάξει σε Ιδιωτικό ΙΕΚ και Κρατικούς Οργανισμούς. Τέλος, υπήρξε μελετητής εκπονώντας τεχνικο-οικονομικές μελέτες.
Έχει εκδώσει τριάντα (31) ποιητικές συλλογές: την πρώτη «Έχω ιερό χρέος να ζήσω» το 1995 και την τριακοστή «Δες: κάθε αυγή» το 2021. Επίσης, μία συλλογή στίχων για τραγούδια «ΕΙΚΟΣΙ ΕΠΤΑ ΚΑΗΜΟΙ του ψυχικού μου κόσμου» το 2007.
Ποίησή του και κριτική έχει δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά και πολιτιστικά περιοδικά, καθώς και στον τοπικό και επαρχιακό περιοδικό τύπο. Επίσης, έχει παρουσιαστεί σε λογοτεχνικές εκδηλώσεις, στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση.
Το 2010, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, διοργάνωσε την Έκθεση Ζωγραφικής «ΑΝΑΤΕΛΛΟΝ ΦΩΣ» με 30 έργα 10 ζωγράφων βασισμένα σε δικά του χαϊκού για τα 111 χρόνια Ελληνο-Ιαπωνικής Φιλίας.
Είναι ανθολογημένος σε διάφορες ανθολογίες.
Έχει τιμηθεί, από διάφορους συλλόγους τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, με 30 διακρίσεις: βραβεία, επαίνους, πλακέτες και ένα μετάλλιο.
Από τον Φεβρουάριο του 2019 είναι Πρόεδρος του Συνδέσμου Ευρυτάνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων και Γ. Γραμματέας του συλλόγου ΕΥΡΥΤΟΣ.
Ενδεικτικά κάποια από τα εξώφυλλα του Ποιητή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου