H γιατρός, Καθηγήτρια Αιματολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πολυγραφότατη λογοτέχνις, Άννα Φιλιώτου πουπρόσφατα τιμήθηκε από την Ε. Ε. Λ. με το πρώτο βραβείο «Μάρκος Αυγέρης» για το μυθιστόρημά της «Το ξετύλιγμα της δαντέλας» εμφανίζεται και πάλι με ένα μοναδικό ποιητικό έργο. Ένα αφιέρωμα στη μεγάλη κυρία της όπερας, τη Μ α ρ ί α Κ ά λ λ α ς για τα 100 χρόνια από τη γέννησή της. Τίτλος του: "Στον Αστερισμό της Μαρίας".
Ήταν γι’ αυτήν αγαπημένο πρόσωπο ήδη από τα εφηβικά της χρόνια. Γράφει στην εισαγωγή του έργου της:
"Η Μαρία Καλογεροπούλου-Κάλλας αποτελεί μια ιδιαίτερη φυσιογνωμία στον χώρο της όπερας και ένα από τα λαμπρότερα και πιο πολυσυζητημένα πρόσωπα στην ιστορία της μουσικής. Το πέρασμά της από το ιταλικό μπελκάντο άλλαξε τα δεδομένα για την ερμηνεία της όπερας ώστε οι ειδικοί και μυημένοι σε αυτό το είδος της μουσικής να μιλούν για «εποχή πριν την Κάλλας και μετά την Κάλλας».
...Το κοινό την αποθέωνε. Το 1957, κατά την πρεμιέρα της όπερας «Άννα Μπολένα» του Γκαετάνο Ντονιτσέττι, στη Σκάλα του Μιλάνου, εν μέσω εκδηλώσεων λατρείας, της αποδόθηκε το προσωνύμιο «ντιβίνα» που τη συνόδευε σε όλη τη μετέπειτα ζωή της και την ακολουθεί έως σήμερα.
Και ιδού!
Το καταπέτασμα της σκηνής
εσχίσθη εις δύο,
και από το βάθος
πρόβαλες στεφανωμένη με δάφνη χρυσή!
Πλατεία και θεωρεία βουβάθηκαν.
Της Τέχνης
ρόδο αειθαλές,
φλόγα άσβηστη!
…
Στόλισες τη σκηνή
με μαγεία που δεν χωράει
σε μέτρα ανθρώπινα.
Αναβάθμισες οράσεις,
ακοές και αισθητικές.
…
Κεχριμπαρένιες οι χορδές σου
γέμισαν την ατμόσφαιρα με ηλεκτρισμό.
Κι εμείς πάθαμε ηλεκτροπληξία!
Η λογοτέχνις Άννα Φιλιώτου μοιράζεται τις σκέψεις της με τους αναγνώστες του Τέχνης τόπος, απαντώντας σε 5 + 1 ερωτήσεις μας
1. Ποίηση ή πεζογραφία; Πού δακρύζει περισσότερο η πένα σας;
Όπου υπάρχει δάκρυ. Θεωρώ ότι συχνά ο πεζός μου λόγος λοξοδρομεί προς την ποίηση. Ξεφεύγει. Δεν μπορώ να τον δαμάσω. Ποιητικές σελίδες περιέχουν όλα τα πεζογραφήματά μου. Ποίηση υπάρχει παντού. Φυτρώνει και στο πιο άγονο έδαφος.
2. Τι θέλετε να αποκομίζουν οι αναγνώστες όταν διαβάζουν τα κείμενα ή τους στίχους σας.
Τη συγκίνηση των «μικρών» πραγμάτων. Την ευαισθησία που κρύβει ο κόσμος που μας περιβάλλει. Στα μυθιστορήματά μου θέλω να ακολουθήσουν τους χαρακτήρες των ηρώων μου. Και να τους σκέφτονται όταν στο τέλος κλείσουν το βιβλίο.
3. Στο βιβλίο σας, «Γυναίκες Μόνες» μοιράζεστε ιστορίες για ηρωίδες που συναναστραφήκατε κατά τη διάρκεια του επαγγελματικού σας βίου. Πώς νιώσατε την ανάγκη να μοιραστείτε τις ιστορίες τους;
Ήταν ένα ξέσπασμα. Η πρώτη μου ποιητική απόπειρα «Δια μέσου Άνοιξης» περιείχε εμπειρίες από τη μακροχρόνια ζωή μου στο Νοσοκομείο. Έκτοτε λίγες φορές αναφέρθηκα σε καταστάσεις που βίωσα την εποχή της μάχιμης ιατρικής. Όμως οι μορφές εκείνων που πονούσαν, που με κοίταζαν στα μάτια αναζητώντας την ελπίδα με στοίχειωναν. Οι «γυναίκες» βγήκαν από μέσα μου και μου ξαλάφρωσαν την ψυχή. Για να είμαι ειλικρινής υπήρχαν παρόμοιες ιστορίες και με άντρες. Η ανθρώπινη ύπαρξη είναι το ίδιο πολύτιμη είτε ανήκει σε άντρα, είτε σε γυναίκα.
4. Πρόσφατα λάβατε το 1ο Βραβείο από την Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών στον διαγωνισμό Μάρκος Αυγέρης για το μυθιστόρημά της «Το ξετύλιγμα της δαντέλας». Πείτε μας, πώς νιώθετε όταν η αρχαιότερη λογοτεχνική ένωση βραβεύει το έργο σας ως άριστο;
Δε λέω, συγκινούμαι. Η τιμή είναι μεγάλη. Αλλά προσπαθώ να συγκρατήσω το συναίσθημά μου. Είμαι μια μικρή μονάδα ανάμεσα σε πολλούς άξιους λογοτέχνες. Εξάλλου η ζωή είναι από μόνη της ένα βραβείο, ένα δώρο. Το παραλαμβάνουμε με τη γέννησή μας αλλά έχουμε χρέος να το υποστηρίξουμε ως την τελευταία μας πνοή.
5. Το τελευταίο σας βιβλίο είναι αφιερωμένο σε μια μεγάλη κυρία της Κλασικής Μουσικής, την Μαρία Κάλλας. Τι σας οδήγησε σε να γράψετε για εκείνη; Πού μπορούμε να βρούμε το νέο σας βιβλίο;
Α, η Κάλλας! Αγάπη μιας ζωής! Η Κάλλας αποτελεί πολύτιμο και πανάκριβο θησαυρό στον κόσμο της Τέχνης και ιδιαίτερα της Μουσικής. Είχε ανεπανάληπτο χάρισμα. Μαγνήτιζε όχι μόνο με την φωνή της αλλά με όλη της τη δομή. Με το λυγμό της, με το νεύμα της ακόμα και, ναι, με τη σιωπή της. Εξέπεμπε συναίσθημα και φόρτιζε με συναίσθημα. Μια Ελληνίδα Θεά. Ο τίτλος είναι «Στον αστερισμό της Μαρίας». Πρόκειται για ποιητικό έργο. Προσπάθησα με ποιητικό τρόπο να σταθώ σε σπουδαίους σταθμούς της ζωής της και να μιλήσω όχι μόνο σε αυτούς που την θαυμάζουν αλλά και σε εκείνους που έτυχε να μην την γνωρίζουν. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Βεργίνα» και είναι εύκολη η πρόσβαση μέσω του παραπάνω εκδοτικού οίκου. Φυσικά θα κυκλοφορήσει και ευρύτερα. Με την ευκαιρία, θέλω να εκφράσω τις θερμές ευχαριστίες μου στους ακούραστους ανθρώπους της «Βεργίνας» για τον ενθουσιασμό και τη φροντίδα που έδειξαν σε αυτή μου την προσπάθεια.
5 + 1. Τι θα θέλατε να πείτε στους λογοτέχνες που κάνουν τώρα τα πρώτα τους βήματα, τις πρώτες δοκιμές της πένας τους;
Να νιώθουν χαρά και ευγνωμοσύνη που προσπαθούν. Το γράψιμο είναι λύτρωση. Είναι θεραπεία ψυχής. Και κάτι άλλο: Ποτέ δεν είναι αργά. Αν πάρω παράδειγμα από τον εαυτό μου, άργησα πολύ λόγω επαγγέλματος. Ύστερα όμως, ξεπήδησαν όλα λες και απελευθερώθηκαν από μακροχρόνια δεσμά και έγιναν ορμητικός χείμαρρος.
Σας ευχαριστώ από καρδιάς που μοιραστήκατε τις σκέψεις σας με το Τέχνης τόπος και τους αναγνώστες του. Καλοτάξιδο το νέο σας βιβλίο.
Σύνταξη, επιμέλεια: Σταυρούλα Δεκούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου