«Εν καιρώ…»
Εκδόσεις ΔΡΟΜΩΝ, 2018
Με τη ματιά του Πάνου Κούρβα
Ακόμη κι αν δεν είσαι μεμυημένος στην ποίηση, διάβασε προσεκτικά την προλογική κατάθεση στο «Εν καιρώ» και, δίχως να το καταλάβεις, θα σου έχει προσφερθεί το εισιτήριο επιβίβασης σε εκείνο το χάρτινο άρμενο που έφτιαξες παιδί με τη λευκή σελίδα του τετραδίου σου.
Απίθωσε στο κατάστρωμά του τα βάρητα της ζωής σου και λάβε την πρώτη θέση, ακούγοντας την άγκυρα να βιράρει∙ με τον απόπλου ένα παρθενικό ταξίδι έχει ήδη ξεκινήσει.
Διαδοχικοί σταθμοί οι σελίδες του βιβλίου με ανάγλυφα τα εκφραστικά μέσα, που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας προκειμένου να περάσει η σκέψη του.
Η ποιητική θεματογραφία με την αμφίεση του αγνού λυρισμού προβάλλει τους προβληματισμούς της σύγχρονης εποχής που όρθωσαν μπροστά στον άνθρωπο οι νέοι καιροί.
Ο συγγραφέας, ως λειτουργός της ποιητικής τέχνης, μοιάζει να ξεπληρώνει το καθήκον του, καθώς αφήνει να παρελαύνει μέσα από τους στίχους του ζωντανεμένα η ζωή σε μια διαδρομή προσωπικών βιωμάτων, ποτισμένων απ’ τη βρυσομάνα της Ολυμπίας.
Ενίοτε, γίνεται συλλέκτης συγκαιρινών μηνυμάτων∙ τα αναπλάθει μέσα στον πνευματικό του κόσμο και με μια εξομολογητική τάση τα τοποθετεί ελεύθερα πίσω από τον κλειδάριθμο των αποσιωπητικών.
Με το προσωπικό χρώμα της ωριμότητας μέσα από τους ευλύγιστους στίχους βλέπουμε να γκρεμίζονται είδωλα από έναν αυθόρμητο εκτελεστή μιας πηγαίας έμπνευσης, που εμπεριέχει τόνους ρομαντικής μελαγχολίας.
Φαντάζει να έχει κάνει τη μοναξιά τροφό του λογισμού του, για να ακούει την ηχώ της φωνής του μέσα από τα εσώψυχά του να του υπαγορεύει σκιαγραφικά τη χαραγή της στιγμής, το ψηλάφισμα της χαμένης ελπίδας, και με την άκρη της σιωπής της δηκτικά να δικάζει το θανατικό ως υπαρκτό δυνάστη της ζωής.
Ο ποιητής, σαν αγιορείτης του μοναχισμού, μοιάζει να ξεβοτανίζει το μονοπάτι της ζωής από τα αγκαθόχορτα της πλάνης, πιστεύοντας στον πνευματικό παράδεισο, εκεί όπου οι ανθρώπινες σχέσεις λειτουργούν μέσα από τις χορδές της αγάπης και οι ψυχές μεταλαμβάνουν των αχράντων μυστηρίων της αδελφοσύνης.
Αγαπητέ φίλε Ζώη Μπενάρδο,
εύχομαι να παραμείνεις νοσταλγός των συγκινησιακών στιγμών, διατηρώντας στο ακέραιο τις παιδικές σου ευαισθησίες και μέσα από το νόημα της ζωής να ψάχνεις αλήθειες, αυτές τις αλήθειες που μας φίλεψες απλόχερα, ξαναγεννημένες μέσα από τα ορμητήρια της σκέψης σου.
Πάνος Κούρβας
Λογοτέχνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου