Δεξίλεω
Βλέπω την αγωνία των δυνάμεων της συνοχής
στην έκρηξη των βράχων
όπου τους δυναμίτες βάζει ο Λαφαγίετ,
ο Μάρα, ο Δαντών κι ο Ροβεσπιέρ.
Και προτομές ηρώων και στρατηγών σε πλατείες
να βομβαρδίσουνε τους πυρήνες που περιμένουν,
με τρόμο, την ώρα της εξαφάνισης.
Και τότε, την σφραγίδα την Εβδόμη ν’ ανοίγει
ο φοβερός Άγγελος της Αποκάλυψης
-με τα παράσημα και τα σειρήτια-
κι ο άνθρωπος τρέχοντας απελπισμένος
πέρασμα να μη βρίσκει
ανάμεσο σε Γη και θάλασσα κι ουρανό.
Τότε, βλέποντας οι επιτήδειοι
το δέος των μελλοθανάτων,
σε γλύπτες επιτύμβιους αναθέτουν.
Δεξίλεω,
που με θλιμμένο πρόσωπο το θάνατο σκορπίζεις
στον ικέτη σου που διατάχτηκε να πεθάνει,
στην ανεμίζουσα χλόη, θα ‘θελες καθισμένοι
να μιλήσετε για φυσικά και μεταφυσικά,
ρουφώντας την αλμύρα της θάλασσας
και τον άνεμο τραγουδώντας
στο θρόισμα των φύλλων της λεύκας
γι’ αυτά τέλος πάντων
που κάποτε τα λέγανε άλογα.
Η ποίηση του Γιάννη Αποστολίδη συνδυάζει προσόντα που σπάνια συνυπάρχουν. Απλότητα, αγνότητα θα έλεγα κυριαρχούν στην πρώτη εντύπωση που δημιουργεί το ποίημα· συγχρόνως, το διαβάζεις και συνειδητοποιείς ότι χειρίζεται τις πιο δύσκολες καταστάσεις ιστορικές, γεωγραφικές, ακόμη και ψυχολογικές.
Και βέβαια, μια ακόμη αλήθεια φανερώνεται όσο διαβάζεις την πολυπρόσωπη αυτή ποίηση: την γνώση της ιστορίας της γνώσης έως βαθειά στο παρελθόν της, όταν οι άνθρωποι τολμούσαν να διακινδυνεύσουν για να σώσουν ιδέες και ιδανικά, που κυριαρχούσαν μέσα τους.
Μια τέτοια ποίηση ίσως να 'χει και ιαματικές διαστάσεις. (Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Ο Γιάννης Αποστολίδης γεννήθηκε στο Κιλκίς από γονείς που κατάγονταν από τα Καστανοχώρια της Καστοριάς. Είχε την τύχη να φοιτήσει σε Δημοτικό σχολείο που είχε μεγάλη βιβλιοθήκη και η ανάγνωση βιβλίων έγινε καθημερινή του συνήθεια. Στο Γυμνάσιο και Λύκειο η συντροφιά με μεγαλύτερους φίλους τού άνοιξε δρόμους στη μελέτη μεγάλων συγγραφέων και ποιητών και σε ακούσματα μουσικά που μαζί με τον εφηβικό έρωτα οδήγησαν το χέρι του να γράφει στίχους, στην αρχή δεκαπεντασύλλαβους, μετά ομοιοκαταληξία και, χωρίς να το επιδιώξει, ελεύθερο στίχο. Τελείωσε το Λύκειο στο Κιλκίς και σπούδασε Μαθηματικά στο Α.Π.Θ. Δούλεψε σε δικά του Φροντιστήρια, στην ιδιωτική εκπαίδευση και τέλος διορίστηκε στο δημόσιο, απ' όπου αποχώρησε το 2012. Ασχολείται με την μεγάλη του αγάπη, την ποίηση. Κυκλοφορούν οι ποιητικές συλλογές του Δεξίλεω και Χρόνια Περισυλλογής
Επιμέλεια: Σταυρούλα Δεκούλου
Το ποίημα "Δεξίλεω" παρουσιάζει μια πολυεπίπεδη και βαθιά αναζήτηση της ανθρώπινης φύσης, της πνευματικής διαδρομής και της σχέσης με τον θάνατο. Ο ποιητής αναπτύσσει μια σειρά εικόνων που συνδέονται με την εξέλιξη της ανθρώπινης πορείας, την αναζήτηση νοήματος και τον φόβο της αφανιστικής καταστροφής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πρώτη στροφή περιγράφει την έκρηξη των βράχων και την αναφορά σε ιστορικούς προσώπους όπως ο Λαφαγίετ, ο Μάρα, ο Δαντών και ο Ροβεσπιέρ. Αυτές οι εικόνες μεταφορικά απεικονίζουν την εξέλιξη και την αναταραχή της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας.
Η δεύτερη στροφή προεικονίζει την αποκάλυψη του Άγγελου της Αποκάλυψης και τη στιγμή της εξαφάνισης. Εδώ, ο ποιητής περιγράφει μεταφορικά την απόλυτη καταστροφή και την ανυπαρξία. Ο άνθρωπος τρέχει απελπισμένος, αλλά δε βρίσκει διέξοδο, ανάμεσα σε γη, θάλασσα και ουρανό. Αυτή η εικόνα αντιπροσωπεύει την απόγνωση και την ανυπαρξία του ενός μέσα σε έναν αβέβαιο κόσμο.
Η τρίτη στροφή αναδεικνύει την αντίφαση μεταξύ της θανατικής απειλής και της πολυπλοκότητας της φύσης. "Δεξίλεω," που συμβολίζει τον θάνατο, εμφανίζεται με ένα "θλιμμένο πρόσωπο," υποδεικνύοντας έναν άλλο προσανατολισμό απέναντι στο θάνατο και την ανθρώπινη παρακολούθησή του.
Το ποίημα εξερευνά βαθιές φιλοσοφικές έννοιες και παρουσιάζει μια συνολική αντίληψη για την ανθρώπινη ύπαρξη, την πολυπλοκότητα της κοινωνίας και την αντίληψη του θανάτου. Μέσα από σύμβολα και εικόνες, το ποίημα προκαλεί τον αναγνώστη να σκεφτεί βαθύτερα για την ανθρώπινη πείρα και το νόημα της ύπαρξης.
Κύριε Ηλιόπουλε, σας ευχαριστώ θερμά για τον εκτενή σχολιασμό σας.
Διαγραφή