Αγιούμπα Χρυσάνθου Κωνσταντίνου - "Ανέμων Αγκαλιά", γράφει ο Βαγγέλης Γιάννος

Ποίηση: Αγιούμπα Χρυσάνθου Κωνσταντίνου.
Τίτλος: Ανέμων Αγκαλιά.
Λευκωσία 2023.

Η ταχυδρομική μου θυρίδα δεν περιείχε ένα τυχαίο δώρο! Κολύμπησα σε ένα θυσαυρό ποιητικών στοχασμών, σε απαύγασμα συναισθηματικών εντολών, ξυπνώντας θύμισες απραγματοποίητων ονείρων, που δεν ξεθωριάζουν στο πέρασμα του χρόνου! Περιείχε μια ποιητική συλλογή με όλα τα αρώματα της γνήσιας ζωής!

Από καιρό παρακολουθούσα την ποιητική έκφραση της Αγιούμπα Χρυσάνθου Κωνσταντίνου, Ayuba Constantinou ,με είχε γοητεύσει, αλλά η συγκεκριμένη ποιητική συλλογή με οδήγησε σε πνευματική αγαλλίαση, σε αναζητήσεις που είχαν ξεστρατίσει από την καθημερινότητά μου!

Η Αγιούμπα δεν εκφράζεται για να εντυπωσιάσει καιροσκοπικά. Αποτυπώνει με τη γραφίδα της όσα πραγματικά αισθάνεται, γνήσια, ατόφια, χωρίς περιττά φτιασίδια, γι αυτό και το ψυχρό λευκό μπροστά της αποκτά πνοή, συνομιλεί με τις μαύρες κουκίδες των γραμμάτων και κατ' επέκταση με τον αναγνώστη, ανοίγει κερκόπορτες, ξεκλειδώνει συναισθηματικά κελιά, φωτίζεται ό,τι στα σκοτεινά κούρνιαζε για χρόνια και τώρα σεργιάνι βγαίνει προς συνάντηση των αδρανών αναζητήσεων!

Γεμάτη συνειρμούς η ποιητική της συλλογή, πρόσταξε στο υφάδι των λέξεων αποστολή να έχουν, άλλοτε να ψιθυρίζουν όνειρα, επιθυμίες, θύμισες, και πολύ συχνά να κραυγάζουν τον στραγγαλισμό τους από απρόσμενους παράγοντες!

"Πόσο τις ξεφτιλίσαμε

Κι έμειναν γυμνές οι λέξεις χωρίς αξία

Ξυπόλητες σεργιανούν

Χωρίς ρυθμό, χωρίς ψυχή"

Οι ανθρώπινες σχέσεις, η συνέπεια λόγων και έργων, οι συμπεριφορές -ιδιαίτερα όσων εμπιστευτήκαμε-, οι επιπτώσεις της προδοσίας στους ειλικρινείς και ευσυνείδητους, απασχόλησαν έντονα την ποιήτρια, αλλά εκφράστηκε με ύφος μειλίχιο, με ευγένεια ψυχής και καρδιάς περίσσευμα.

"Αλήθεια, τι καρτεράς;

Δεν έμαθες ότι μόνο οι τρελοί

τις υποσχέσεις τους κρατάνε;"

Στόχος της ποιήτριας είναι το άγγιγμα ψυχής του αναγνώστη. Θέλει να τον συμφιλιώσει με βιωματικές καταστάσεις, να εξυγιάνει κοκοφορμισμένες πληγές, να δημιουργήσει νέο όραμα, γι' αυτό αποφεύγει λεκτικούς εντυπωσιασμούς. Δανείζεται για την ποίησή της λέξεις βατές, προσβάσιμες από όλο το φάσμα των αναγνωστών της, αλλά χρησιμοποίησε έντεχνα την λογοτεχνική της γνώση, να προσδώσει έμφαση στο νόημά τους, να αποκαλύψει τις διαχρονικές αξίες που περικλείουν, λέξεις που δεν ξεθωριάζουν πριν ακόμα συναντηθούν με τον αποδέκτη τους!

"Με κράτησα ζωντανή

για να γράψω με το αίμα από τις φλέβες μου

τις αδυναμίες μου σε μια κόλλα

κι ας με σκοτώσω ξανά και ξανά. "

Αναμοχλεύει τη ζωή η Αγιούμπα, εστιάζει, μα δεν στέκεται στα δύσκολα, στα δυσάρεστα, έχει τη δύναμη να τα μετουσιώνει σε στιγμές μοναδικές, ιδιαίτερες ,να τα ντύνει με συγχώρεση, να τα μετατρέπει σε αφετηρία αρχής νέας!

"Εναποθέτω ένα αγκάνθινο ρόδο

φόρο τιμής για τη ζωή που κέρασες !"

Στον έρωτα στέκεται με σεβασμό, δεν τον ευτελίζει, ίσως διστακτικά να εκφράζεται με δέος, αφήνει όμως να την τυλίξουν θύμισες, να ραίνεται με τα αρώματά του, αρώματα που δεν αποκωδικοποιεί με όσφρηση, αλλά με την καρδιά της!

"Σε ψάχνω παντού μέσα από μια ρωγμή

μέσα από ένα φευγαλέο άρωμα

κι εγώ το πιο άπιαστο μα και οικείο

όνειρο υφαίνω. "

Έχει ιδιαίτερη σχέση με τις εποχές η ποιήτρια. Οι στίχοι της αναδεικνύουν το ξεχωριστό υφάδι της κάθε μιας, αλλά διαπίστωσα πως το φθινόπωρο και η άνοιξη αγκαλιάζουν πιο σφιχτά τους στοχασμούς της. Η μελαγχολία συνοδοιπορεί με της ζωής το σφρίγος, εξισορροπώντας έτσι με τη συνοδοιπορία αυτή της ζωής τα λάθη!

"Φυσάει πολύ

γέμισε παντού επιθυμίες

Πόσα φθινόπωρα να μετρήσω;

Κι αλλού:

Η άνοιξη αυτή θα 'ναι δική μου,

κεντημένη με αρώματα ζωής.

με καθάριο βλέμμα το ξέρω πως θα 'ρθει !"

Κι αλλού:

"Να ξαναρθείς ,

σαν μαγιάτικο φεγγάρι ντυμένος

Να ξαναρθείς,

σε περιμένω!"

Αυτή η κεκαλυμμένη μελαγχολική γοητεία των στίχων της Αγιούμπα, που φαντάζει και νοσταλγία, δεν στενοχωρεί τον αναγνώστη, δεν τον πικραίνει, αντίθετα τον οδηγεί σε διερεύνηση της δικής του ζωής, τον προσκαλεί να βάλει τα δικά του χρώματα στον καμβά της πορείας του, να αποτυπώσει τις δικές του εικόνες.

"Καιρό τώρα

σκότωνα για σένα τον εγωισμό μου,

μέχρι που

κάρφωσα με δυο πρόκες τα όνειρά μου

και ξημέρωσε άνοιξη!"

Ανθρώπινο συναίσθημα και η αγανάκτηση με τα ετερόκλητα που μας περιβάλλουν. Έρχεται η στιγμή που επιβάλλεται αυστηρή σύσταση στους ανάγωγους και η ποίηση έχει πολλές συνταγές!

"Άκου ανθρωπάκο

με βλέπεις να νοιάζομαι;

Δειλή δεν υπήρξα ποτέ"

Σ υ γ χ α ρ ι τ ή ρ ι α   Αγιούμπα για τούτη την δημιουργία σου!
Ευχαριστούμε για το ταξίδι που μας χάρισες!
Καλοτάξιδη, με ατέρμονες πτήσεις η νέα σου ποιητική συλλογή!