"Το ρόλο μας τον διαλέξαμε οι ίδιοι εμείς – την πρώτη μέρα που διστάσαμε να πάρουμε μια απόφαση ή που σταθήκαμε εύκολοι σε μιαν αναβολή. Όλα όσα αρνηθήκαμε – αυτό είναι το πεπρωμένο μας." Τάσος Λειβαδίτης, "Αλλά κάτεχε ότι μονάχα κείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του θα ‘χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο." Οδυσσέας Ελύτης, "Κανένας δεν έχει δικαίωμα να εξουσιάζει τα μάτια μου, το στόμα μου, τα χέρια μου, τούτα τα πόδια μου που πατάνε τη γης" Γιάννης Ρίτσος, "Σ’ αυτόν τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται." Γιώργος Σεφέρης

Δευτέρα 29 Απριλίου 2024

Βραβείο Βιβλίου 2024 για τον Πάνο Κουμπούρα από το περιοδικό Κελαινώ

 


Το Κελαινώ γιόρτασε σήμερα την Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου με ομιλίες και βραβεύσεις στην Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών . Η αγαπημένη Πρόεδρος του Ομίλου Ξάστερον και εκδότρια του Κελαινώ, κορυφαία λογοτέχνιδα κυρία Παναγιώτα Ζαλώνη, έκανε αφιέρωμα στον αείμνηστο θεατράνθρωπο και συγγραφέα Θανάση Αγγέλου και παρέδωσε τα βραβεία για τα βιβλία των 3 τελευταίων ετών. Στον φιλόλογο λογοτέχνη Παναγιώτη Κουμπούρα απονεμήθηκε Βραβείο για το βιβλίο του Δοξάρι Ψυχής Μπαλάντες -Σονέτα - Ωδές από τις Εκδόσεις Ηδύφωνο.


     


Μπαλάντα αναστάσιμης ελπίδας

Αδέλφια , μες στο ηλιόβροχο γεννοβολά το χώμα
κι ο σπόρος απ’ το φύτρο του στα χέρια μας καρπός.
Αρκούν μπόρες και χάλαζες να νεκρωθεί το σώμα;
Το δέντρο κι αν πληγώθηκε μπολιάζεται ο βλαστός.

Σαν άνθρωπος σταυρώθηκε ο ίδιος ο θεός,
μα η αγκαλιά της Παναγιάς δε μνήσκει της μονάχη,
η χαρμολύπη ανάσταση και νίκη του φωτός.
Ο κόσμος σταροχώραφο και η ψυχή μας στάχυ.

Ποτές της άχαρη η ζωή , έχει ροδιού το χρώμα
φλέβες με κόκκους άλικους της μάνας γης παλμός.
Στην κορυφή αναπτέρωμα του νου λαμπρό αέτωμα
της χρυσαλλίδας έξοδος λεύτερος ουρανός.

Στ’ ανεμοβόρι θλίβεται κι ο βράχος ο σκληρός,
έρωτας μπάτης στην καρδιά κι η πλάση ευθύς ζεστάθη.
Τ’ αγέρι σπέρνει αντοχές , κάμπος ευωδιαστός:
ο κόσμος σταροχώραφο και η ψυχή μας στάχυ.

Φύση , κοιλάδα εύφορη , σαν πόσα γλέντια ακόμα
στο πανηγύρι του Άϊ – Λιός των νιάτων μας χορός;
Το γιοματάρι ολόγιομο ρέει ευωχία , άρωμα
υγειάς , με πίστη ακλόνητη αλύγιστος λαός.

Θάλλουν τα πλατανόφυλλα , δροσιάς ανασασμός,
πευκοβελόνες κέντησαν της βιοπάλης μάχη.
Πήγασος δρέπει χίμαιρες , στ’ αλώνι θερισμός:
ο κόσμος σταροχώραφο και η ψυχή μας στάχυ.

Σοφή πατρίδα , ελπίδα μου , ικέτης νοσταλγός,
δέξου κι εμέ στις ρίζες σου , βίγλα στο καταράχι:
η αγάπη θέριεψε . – Ανέστη ο Λόγος . – Αληθώς!
Ο κόσμος σταροχώραφο και η ψυχή μας στάχυ.


Παναγιώτης Κουμπούρας



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου