Πέμπτη Εποχή
Παίζουν οι εποχές κυνηγητό
στου χρόνου το αλώνι.
Κι όταν η μιά φτάνει την άλλη,
αρχίζει το παιχνίδι πάλι.
Υπάρχει και η πέμπτη εποχή,
που τόπος δεν την ξέρει
και χρόνος δεν την διαφεντεύει.
Δεν μπαίνει στη σειρά.
Δε γιορτάζει, δε θρηνεί, δεν ξεφαντώνει.
Χορεύει μόνη.
Γαλήνιο το φως της
και λαμπρό.
Λούζει τα σπαρτά,
μα δεν τα καίει.
Αμάραντοι οι κήποι της.
Με λουλούδια πάντα ανθισμένα,
σε χίλια μύρια χρώματα,
που τους θνητούς μαγεύουν
και τα ουράνια τόξα τα ζηλεύουν.
Στους κάμπους της,
μεστοί καρποί στολίζουν
αιώνια τα δέντρα.
Όμως, τα μάτια που αντικρύζουν
περιβόλια ιδανικά,
μήπως τα συνηθίζουν
και παύουν να δακρύζουν;
Χέρια που στάχυα δε θερίζουν,
σε τί ελπίζουν;
Μπορεί να γίνει
εφιάλτης η γαλήνη;
Τα καθαρά
και ήρεμα νερά,
αν νοσταλγήσουν ταραχή,
πώς αναδεύουν;
Υπάρχει άναρχος αέρας
κύμα να σηκώσει,
να τα λυτρώσει;
Ας είναι μακρινή,
η πέμπτη εποχή.
Άλλωστε, για να την βρεις,
πρέπει, όπως λένε,
τον Ρουβίκωνα να διαβείς.
Συλλογή: Πέμπτη Εποχή των αοράτων, 2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου