Ελένη Μαρθάρη, "εκ προμελέτης"

 

Φτωχό της φάνηκε το σκουφάκι.
Με το φόρεμα θα την έβλεπε σίγουρα από μακριά.
το 'κοβε σε κομμάτια και τα σκόρπαγε πίσω της σαν άλλος κοντορεβυθούλης.....έτσι για να μην υπάρχει ούτε μία περίπτωση να του διαφύγει.
μ' άδεια τα χέρια, άλλωστε δε μαγείρευε κιόλας πια .......η γιαγιά της ''έφυγε'' προ πολλού.....-αυτή τουλάχιστον δίχως τη θέλησή της-....
Εν ανάγκη θα εξουδετέρωνε και τον κυνηγό αν τον έπιανε ο πόνος δήθεν για να τη σώσει. Βίωσε άπειρες τέτοιες σωτήριες παρεμβάσεις.
Όλοι την είχαν εγκαταλείψει...κι οι ζώντες κι οι τεθνεώτες.
Κι ήταν τόσο μεγάλο το δάσος μονάχη της για να το διαβεί...
Χαλάλι όλου του κόσμου το άλικο αν ήταν να νιώσει τον κατασπαραγμό του αμνού στην αγκάλη ενός αμεταμφίεστου Λύκου...

*ε. μ. --- 'εκ προμελέτης' ---
Απρίλης στα δάση...
αλλού παραφυλάει ο κίνδυνος