"Προλεγόμενα"
Έχω τη χαρά να κρατώ στα χέρια μου την ποιητική συλλογή του πρώην Προέδρου και νυν Γ.Γ. της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών και εκδότη του λογοτεχνικού περιοδικού "ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΕΣ" κ. Αυγερινού Ανδρέου. Είχα την τιμή ο κύριος Ανδρέου να παρουσιάσει το λογοτεχνικό μου έργο εκτενέστατα και με βαθύτατη ανάλυση τον Οκτώβριο του 2023 στην αίθουσα της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών και πραγματικά σκέφτηκα πολύ πριν προχωρήσω στην ανάλυση μιας δικής του κατάθεσης, όμως η ποιητική του συλλογή Κόκκινη Πέτρα, με συγκίνησε τόσο που ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ τις σκέψεις μου τόσο μαζί σας, όσο και με τον ίδιο τον συγγραφέα.
"Κόκκινη Πέτρα", Αυγερινός Ανδρέου, Αθήνα 2011
Ποίηση σε τρεις τόνους! Ταξίδι σε τρεις κόσμους!
Ξεκίνησα να διαβάζω την πρώτη ενότητα της ποιητικής συλλογής και έγινα μάρτυρας από το πρώτο της ποίημα μιας ποιητικής κοσμογονίας. Οι στίχοι καταμαρτυρούν τα μυστικά των Θεών στα πρώτα τους βήματα, περιγράφουν μονοπάτια αδιάβατα και στοιχειά χορτασμένα με σάρκα θνητών. Παρακολουθώ σιωπηλή τον μυστικό χορό των νεράιδων και μαγεύομαι. Η Κόκκινη Πέτρα μου δείχνει πάντα πού πρέπει να στέκομαι κι από πού να φυλάγομαι.
Πλούσια από μαγεία προχωρώ στα στενά της Αρχαίας Αθήνας, στην Αγορά, στα μαγαζιά, στις συζητήσεις μεταξύ των Αθηναίων για το δίκιο των λαών και των ανδρών, για τον άδικο χαμό των ανδρειωμένων. Συντροφεύω τον Μάνη στο νωχελικό του περίπατο, οσμίζομαι τη ραθυμία του να βιώσει μια ακόμα ίδια συνηθισμένη πληκτική μέρα και την ίδια στιγμή την ησυχία διαλύει το σφυρί του Κέφαλου που φτιάχνει ο ίδιος την ασπίδα του Αλκιβιάδη. Οι ψίθυροι από τους Αργοναύτες με ακολουθούν ως το τέλος του δρόμου, που χωρίς ντροπή μαρτυρούν τον επεκτατικό σκοπό της εκστρατείας τους.
Αέρας με πήρε και με μετέφερε σε εκκλησιά μυστική. Εκεί που ο εσπερινός λειτούργησε για να υμνήσει μιαν όμορφη κόρη και την αδυναμία της σάρκας που ο ίδιος ο Θεός χάρισε στους θνητούς. Εκεί που η ζωή και ο θάνατος ξεθώριασαν για λίγο τα αυστηρά όρια που τους χωρίζουν για να μπορέσει ένας νεκρός να αναρωτηθεί και να ακουστεί και να απογυμνώσει όλα όσα νομίζουμε ότι είναι αληθινά και σημαντικά ενώ στην ουσία μιαν αιθάλη μας ζαλίζει και μας παραπλανά. Στο διπλανό ξέφωτο μια κόρη με το αγαπημένο μου όνομα, η Μυρτώ, κλαίει για τη μάταιη πάλη ενάντια στο κακό και λίγο πιο δίπλα όνειρα ξεχασμένα και απραγματοποίητα αλυχτούν και ξεθωριάζουν στην απεραντοσύνη του σύμπαντος.
Τη μελαγχολία της δεύτερης ενότητας, έρχονται να φωτίσουν ρυθμικοί δεκαπεντασύλλαβοι στίχοι που αποκαλύπτουν μπρος μου πίνακες απαράμιλλης ομορφιάς γεμάτοι με ολάνθιστους κήπους μαγικούς. Μαβιά ηλιοβασιλέματα και γελαστές ηλιαχτίδες. Ρόδα και γιασεμιά λούζουν τα μαλλιά μου ενώ δυόσμοι και βασιλικά δροσίζουν την ανάσα μου. Κόρες λιγνές, τοξόφρυδες διαβαίνουν μες στους στίχους και τ' άστρα υποκλίνονται μπροστά στην ομορφιά τους. Στα σύννεφα και στα βουνά ορκίζονται οι νέοι ποτέ δάκρυ και στεναγμός να μην τις ακουμπήσει. Μια πανδαισία λέξεων, μια κατάθεση, αλλοτινή ζηλευτή θυσία στους αρχαίους Θεούς, γεμάτη χρώματα, αρώματα, έννοιες και εικόνες μοναδικής ομορφιάς.
Ο ποιητής κ. Αυγερινός Ανδρέου έχει τη δύναμη, που πηγάζει από την αδιαμφισβήτητη γνώση που κατέχει για όσα πραγματεύεται και περιγράφει, να ταξιδεύει τον αναγνώστη σε τόπο και χρόνο μακρινό ακόμα και ανύπαρκτο και όμως να δημιουργεί με τη γραφή του τις προϋποθέσεις εκείνες που του επιτρέπουν να ταξιδέψει, να τρέξει ανάμεσα στους στίχους και να κοινωνήσει τις εικόνες και τα νοήματα που τόσο ανιδιοτελώς του προσφέρει. Ένα ταξίδι ψυχής στον χωροχρόνο που σπάνια έχουμε τη χαρά να απολαύσουμε.
Αγαπητέ κύριε Ανδρέου, σας ευχαριστώ ειλικρινά για τούτο το απρόσμενο ταξίδι μέσα από τους στίχους σας.
Μετά τιμής,
Σταυρούλα Δεκούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου