Κι όσα δεν πρόφτασες να πεις, τώρα που μίσεψε η ώρα, θα τα κρατήσει το πουλί στα φτερά του...θα τα προσφέρει εκεί, στην ανάσα που αλλοιώνει το φως...Μικραίνει και κρατά μέσα του, όσα αξίζουν να ζήσουν, μια νύχτα ακόμη....
Όλη νύχτα περπατούσα στις εσχατιές των ονείρων και μάζευα
τις λάσπες της αμφιβολίας στην άκρη...Για να μπορέσει η αυγή να βρει το μονοπάτι
καθαρό, και η αλήθεια τους να φαίνεται με γυμνό μάτι...
Όλα μοιάζουν στάσιμα...Ακίνητες φιγούρες που πάλλονται στον χρόνο
της δικής σου δράσης...Αν αποφασίσεις να τους ξεφύγεις ανοίγοντας το βήμα σου,
θαρρετά θα σε πάρουν στο κατόπι...Αν ζητήσεις να αναμετρηθείς στα ίσα μαζί τους,
βουβά θα σε παρακολουθούν λουφάζοντας σε έναν ίσκιο που σου μοιάζει...
Αν κλείσεις τα μάτια, δεν θα αλλάξει τίποτα...
Αν ανοίξεις τα μάτια, ίσως σωθεί το μέλλον...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου