"Το ρόλο μας τον διαλέξαμε οι ίδιοι εμείς – την πρώτη μέρα που διστάσαμε να πάρουμε μια απόφαση ή που σταθήκαμε εύκολοι σε μιαν αναβολή. Όλα όσα αρνηθήκαμε – αυτό είναι το πεπρωμένο μας." Τάσος Λειβαδίτης, "Αλλά κάτεχε ότι μονάχα κείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του θα ‘χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο." Οδυσσέας Ελύτης, "Κανένας δεν έχει δικαίωμα να εξουσιάζει τα μάτια μου, το στόμα μου, τα χέρια μου, τούτα τα πόδια μου που πατάνε τη γης" Γιάννης Ρίτσος, "Σ’ αυτόν τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται." Γιώργος Σεφέρης

Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2023

Για τα "εντατικά μαθήματα ενηλικίωσης" γράφει η Άννα Φιλιώτου


Λίγα λόγια για το βιβλίο της

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΔΕΚΟΥΛΟΥ 

«εντατικά μαθήματα ενηλικίωσης»

Εκδόσεις «Bεργίνα», 2023

Η «ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗ» ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ

Όσο κι αν ήθελα να ξεκολλήσω -έστω και για λίγο- δεν τα κατάφερα. Έμεινα εκεί ακίνητη στην ίδια θέση γυρίζοντας τις σελίδες μέχρι που έφτασα στο τέλος, παρασυρμένη από μια γραφή που δυσκολεύομαι να την χαρακτηρίσω. Εξωτική; Πλανεύτρα; Δαιμονική;

Όχι λάθος λέω. Η γραφή δεν είναι μία. Είναι δέκα. Δέκα γραφές. Γυμνές μάλιστα,  όπως τις αποκαλεί η συγγραφέας. Δέκα μικρά λαμπερά αστεράκια σε έναν ουρανό που εναλλάσσει με ταχύτητα τα χρώματα του τώρα και του χθες, της μέρας και της νύχτας, της λύπης και της χαράς, του γέλιου και του λυγμού.

Ταγκό με έναν άγνωστο μέσα στη βροχή...

Ερωτικό αγκάλιασμα στα όρια της φαντασίας…

Η αποκάλυψη της ιστορίας  ενός κομμένου αφτιού …

Ακύρωση ενός έρωτα μέσα από τα κατακάθια του καφέ…

Ο ρόδινος κόσμος μετατρέπεται σε εφιάλτη όταν πέφτουν οι μάσκες και προβάλλουν οι ύαινες…

Η μικρή Λουκία που της άρεσε ο χορός αλλά είχαν πέσει τα μαλλιά της από τη χημειοθεραπεία…

Το «μη» της μαμάς, μνήμη αναστημένη…

Το σκονισμένο χαμόγελο  που το ξέπλυνε η βροχή εξ ουρανού…

Η Εκάβη ξαναζεί  το παρελθόν της,  βλέποντας τα ρούχα της να παίζουν το δικό τους ρόλο σε μια θεατρική παράσταση…

Αναλογίζομαι… Κάτι αλλιώτικο συμβαίνει με τούτη τη Σταυρούλα. Είναι μάγισσα; Νεραϊδογεννημένη; Ζει μέσα από το όνειρο ή ονειρεύεται μέσα από τη ζωή;

Καθώς προσπαθεί κανείς να την ψηλαφήσει μέσα από τον λόγο της, εκείνη αιωρείται μεταξύ του ουράνιου και του γήινου, μεταξύ του φανταστικού και του πραγματικού χωρίς διαχωριστικές γραμμές. Στις ίδιες διαδρομές οδηγούν και τα και τα ποιήματά της. Αέρινα, άυλα. Σε παρασέρνει μαζί της στα σύννεφα και μετά αρχίζουν …οι αναταράξεις. Και στο τέλος, ευτυχώς, σωθήκαμε! Ο καταληκτικός χειρισμός - μια αστραπή ελπίδας- σε ξαναφέρνει από εκεί που ξεκίνησες.

Θέλω, να κάνω μια έκκληση στη συγγραφέα:

Σταυρούλα, αυτά τα «μαθήματα ενηλικίωσης» … ας μην είναι τόσο εντατικά! Κράτα για λίγο ακόμα την κούκλα που σε συντροφεύει στο εξώφυλλο του βιβλίου. Και άσε κι εμάς να συνεχίζουμε να πετάμε  μαζί σου στις νεανικές σου αστραφτερές στιγμές, να ξαναγινόμαστε παιδιά και να αγκαλιάζουμε το όνειρο με τα μάτια ορθάνοιχτα και καρφωμένα πάνω στις  μαγευτικές σου σελίδες…


Υπογράφει,  η Άννα Φιλιώτου

15/11/2023



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου