ΦΑΛΑΣΤΙΝ
(Παλαιστίνη στα Αραβικά)
Μια πολύγλωσση οχιά ζει σ’ αυτόν τον τόπο
τρανεύει και ξυπνά των χρόνων την απελπισιά.
Κι αν νιώθουμε ξεζωισμένοι που τίποτα δεν ορίζουν
μόνο την κυριαρχία τ’ ουρανού παραχωρούμε στ’ άστρα.
Άπραγοι οι γέροι ανασκάφτουν σκιές διήγησης
πότε απ’ του Γκολάν τα υψίπεδα
κι άλλοτε απ’ τα νοτινά της Γάζας
στα καταφύγια που οι ψυχές συναγροικούνται.
Ο ένας σαν εφιάλτη τον άλλο κοιτά
που ’χει ρυτίδες σαν μαχαιριές γιατρεμένες·
με τα πρόσωπα στις χωνιασμένες παλάμες
εγγαστρίμυθα λεν ένα τραγούδι στριγκό.
Η πολεμική μηχανή του Γολιάθ θερίζει·
τα τύμπανα του Δαβίδ αλαλάζουν·
η διπλωματία σκάλωσε στης ματιάς το χαστούκι
κι άμαχοι στ’ ομόρριζο του σατανά τ’ αχνάρι.
Τούτη την παλαίστρα λεν πως την όρισαν γραφές
για να ’χουν οι προσκυνητές της λυπησιάς την όψη
κι όταν βλασταίνει ο σπόρος του κακού
οι ώρες της ζωής τους να είναι μισευτές.
Θα συνεχίσεις να γράφεις ποιήματα, Ραχμάν;
Δε φοβάσαι μη κι ο κόσμος σου δρομολαθέψει;
Η μοναξιά είναι του διαβόλου το βασίλειο, Σαμίρ
κι εγώ ξέρεις πως δεν έχω τίποτα να χάσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου