(Φωτογραφία από Κωνσταντίνο Αλεξανδρόπουλο)
Tο απόγευμα της Τρίτης 8 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε, στο Πνευματικό Κέντρο Ζαχάρως, η μουσικο-ποιητική βραδιά Αλληλεγγύης με την παρουσίαση των Ποιητικών Συλλογών του Αντώνη Μικέλη, από τον Σύλλογο Ολυμπίων.
κι ήθελα πάλι να βρεθώ στην κρύα αγκαλιά της,
σαν κάτσω στην ακρογιαλιά κύματα να μετράω,
και τα καράβι από μακριά με κιάλια να τηράω.
Κι αν τύχει ο ύπνος και με βρει, ήρεμα και με φέρει,
εις τα πελάγη τα βαθιά της απεραντοσύνης,
θα ξανανιώσω άλλη μια της θάλασσας το αγέρι,
ή και τον τρόμο της νυχτιάς και της βραδιάς εκείνης,
που μες στο πέπλο σκοταδιού, στο μάτι του κυκλώνα,
ζητώ να δω αναλαμπή, να δω το φως του φάρου,
να δίνω με τα κύματα ζωής, θανάτου αγώνα,
κι από τα βράχια μακριά να μοιάζουν δόντια χάρου.
Και στην πλημμύρα της σιωπής να ακούσω νυχτοπούλια,
και να αγναντέψω άλλη μια τα αστέρια και την πούλια,
με τα δελφίνια συντροφιά στα δίπλα μου να τρέχουν,
όνειρα πλάνα της νυχτιάς στον χρόνο πως αντέχουν.
Μα τώρα στα γεράματα ο νους μου ταξιδεύει,
για κάποιο πόρτο απάνεμο και ασφαλές γυρεύει.
Σαν ανθισμένη μυγδαλιά μοιάζει η κεφαλή μου,
μονάχος μες στα σίδερα πέρασα τη ζωή μου.
Είμαι ένα δέντρο γέρικο με τα ξερά κλωνάρια,
που τους καρπούς μου πήρανε, λυγίζουν τα ποδάρια,
κι οι παγωνιές ξεράνανε της νιότης μου τα φύλλα,
σαν οι κυκλώνες έσπερναν παντού ανατριχίλα.
Το μούγκρισμα της θάλασσας του κύματος φοβέρα,
ποτέ δεν τα φοβήθηκα, τη νύχτα και τη μέρα.
Χριστέ πολύ σ’ ευχαριστώ που εσύ ελπίδα δίνεις,
παρακαλώ σε ευλαβικά κοντά μου για να μείνεις.
Ά βραβείο Ποίησης από την Κύπρο, από τους ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ ΛΕΜΕΣΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου