Το καινούργιο μονοπάτι
μου το δείχνουν οι φευγάτοι,
και της γης οι πονεμένοι...
Όταν έβρησκα ξωκλήσι
έμοιαζε παλιό μελίσσι,
να χαρούν οι πεινασμένοι!
Κόλπα δεν έμαθα
άκρες δεν είχα,
μόνο τετράστιχα
να γράφω τις βραδιές.
Θέλω τα λόγια μου
να' ναι στην τρίχα,
να ομορφαίνουν τα σκοτάδια
στις καρδιές...
Το καινούργιο πεπρωμένο
μ' έμαθε να περιμένω,
το σφυρί μα και τ' αμόνι...
Όταν έβρισκα μια βρύση
έπινα λυγμό στη Δύση
σαν τον πικραμένο γκιώνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου