Γιώργος Σαρδέλης, Τότε κατάλαβα Εμένα!

Τότε κατάλαβα Εμένα!

Έπρεπε να συναντήσω Εσένα για να γνωρίσω Εμένα!

Καθρέφτης έγινες των βαθύτερων φόβων μου.

Γιατί φοβάμαι να ανοίξω τη καρδιά μου;

Έμαθα να ζω στο σκοτάδι.

Το σκοτάδι με κάνει σκιά και φοβάμαι τον Εαυτό μου.

Το σκοτάδι είναι θάνατος, πρέπει να βγω στο φως!

Δεν ήρθες τυχαία σ' Εμένα,

ήρθες να μου ανοίξεις την καρδιά σου,

να μου μιλήσεις για την αγάπη,

να με βγάλεις από τα σκοτάδια!

Μου είπες ότι η αγάπη πονάει…

Κατάλαβα…

Αν δεν πονέσεις δεν μαθαίνεις την αγάπη.

Αν δεν κλάψεις δεν ξεπλένεις το φόβο.

Και τώρα έμαθα!

Η αγάπη θέλει τόλμη για να μπορείς,

θέλει ψυχή για να προσπαθείς.

Η αγάπη είναι δόνηση Συμπαντική,

η αγάπη είμαι Εγώ ...Εσύ ...Όλοι Μαζί!

Έπρεπε να γνωρίσω Εσένα ...για να γνωρίσω Εμένα.

Τότε κατάλαβα Εμένα!

Από την Ποιητική συλλογή «Ομιλούσες σιωπές/Γιώργος Σαρδέλης»