Οι ποιητικές βιογραφίες θα έπρεπε να γράφονται από δημιουργούς που ο εγωισμός και η πείνα για λογοτεχνική διάκριση έχει καταλαγιάσει μέσα τους. Μόνο τότε μπορεί πραγματικά ο ποιητής να σκύψει πάνω από τις στιγμές της προσωπικότητας που θέλει να αποτυπώσει.
H Άννα Φιλιώτου είναι μια χορτάτη, μια κατασταλαγμένη λογοτέχνιδα που σκοπός της είναι το μοίρασμα, η κοινωνία του λόγου και της σκέψης της, χωρίς προσπάθεια εντυπωσιασμού ή την ανασφάλεια της αποδοχής. Υπηρετεί τον λόγο και την έκφραση όπως ακριβώς υπηρέτησε την επιστήμη της και τη γνώση στη έδρα της στο πανεπιστήμιο.
Η βαθιά της αγάπη για τη Μαρία Κάλλας την οδήγησε να κωδικοποιήσει στιγμές, φωτογραφίες και συμβάντα της ζωής της μεγάλης Divina σε στίχους και να μας μεταφέρει ποιητικά στα μεγάλα και μικρά συμβάντα της ζωής της. Εισχωρεί στις ανησυχίες της και τους προβληματισμούς της. Λαμπρύνει τις στιγμές της δικαίωσης και της αναγνώρισης και αγκαλιάζει με θέρμη τις στιγμές της αγάπης.
Ο δισταγμός και ο φόβος, αλλά και το πείσμα και η δικαίωση της Κάλλας γίνονται στίχοι και η Άννα Φιλιώτου χτίζει ένα ποιητικό βασίλειο στο οποίο χρήζει Βασίλισσα τη μεγάλη δημιουργό.
Θεά της όπερας
Ανέβαινα στις πιο μεγάλες σκηνές…
Γύρω μου έβλεπα
θολά άγνωστα πρόσωπα,
ένα πλήθος
χωρίς διαχωριστικές γραμμές.
Η μυωπία βασανιστική
αφάνιζε τις μορφές…
Αμέτρητοι οι συγκεντρωμένοι…
Αυτό δεν ήταν παράσταση.
Ήταν μυσταγωγία,
με οπαδούς μυημένους
σε άγραφα τελετουργικά.
Τους ένιωθα
να κρατάνε τις ανάσες τους
και καμιά φορά τα δάκρυά τους…
«Πόσο ωραία είσαι», μου ψιθύριζαν.
Κι αναρωτιόμουν:
Πώς εγώ,
η άσκημη και χοντρή πριμαντόνα
με τα απαίσια γυαλιά
είχα καταφέρει να υπερνικήσω
τις ιδιοτροπίες της φύσης;
Είχα υποτάξει το σώμα μου.
Είχα επιβληθεί στις ανθρώπινες αδυναμίες μου!
Είχα ελέγξει κάθε σημείο των φωνητικών μου χορδών!
Είχα δαμάσει το βλέμμα μου.
Είχα γίνει –επιτέλους- η Μαρία!
Μια Ελληνίδα θεά!
Η θεά της Όπερας!
Οι συναντήσεις με πρόσωπα που άλλαξαν και επηρέασαν τη ζωή της Κάλλας δεν λείπουν από το ποιητικό άγγιγμα της λογοτέχνιδας. Ποιητικοί διάλογοι μας φέρνουν μάρτυρες και παρατηρητές την ώρα που εκείνοι συνομιλεί με τους σημαντικούς και τους αγαπημένους της.
Αγαπητοί συνοδοιπόροι και συνταξιδιώτες στον χρόνο, όπως και οι ίδιοι θα διαπιστώσετε διαβάζοντας την ποιητική συλλογή «Στον Αστερισμό της Μαρίας», η ποιήτρια Άννα Φιλιώτου για πολλούς μήνες έλυνε την μεταξωτή κλωστή των πενταγράμμων κάθε τετραδίου και κάθε παρτιτούρας που βρέθηκε σιμά της. Μάζεψε χιλιόμετρα ολόκληρα από αυτό το μαγικό νήμα και με περίσσεια υπομονή έπλεξε μια τεράστια γέφυρα ψηλά στον ουρανό, πέρα από τα στενά περιθώρια του τόπου και του χρόνου. Εκεί ψηλά μας οδηγεί διαβάζοντας το ποιοτικό της αυτό πόνημα και μέσα από τη μαγεία της γραφής της και την αγάπη της για τη Μαρία Κάλλας, η Divina κατέρχεται και περπατά ανάμεσα μας και δημιουργεί και αγαπά και κλαίει και χάνεται…
«Εμείς, οι μούσες των αιθέρων
σε υποδεχόμαστε με ιαχές επουράνιες,
όπως σου αρμόζει.
Το στερέωμα μας
είναι μικρό,
χρειάζονται χιλιάδες ουρανοί για να χωρέσεις».
Για τούτο το οδοιπορικό στη μαγεία και τη μουσική όλοι εμείς, οι αναγνώστες της γραφής σου, αγαπημένη μας ποιήτρια Άννα Φιλιώτου, θερμά σε ευχαριστούμε.
Μετά τιμής,
Σταυρούλα Δεκούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου