"Το ρόλο μας τον διαλέξαμε οι ίδιοι εμείς – την πρώτη μέρα που διστάσαμε να πάρουμε μια απόφαση ή που σταθήκαμε εύκολοι σε μιαν αναβολή. Όλα όσα αρνηθήκαμε – αυτό είναι το πεπρωμένο μας." Τάσος Λειβαδίτης, "Αλλά κάτεχε ότι μονάχα κείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του θα ‘χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο." Οδυσσέας Ελύτης, "Κανένας δεν έχει δικαίωμα να εξουσιάζει τα μάτια μου, το στόμα μου, τα χέρια μου, τούτα τα πόδια μου που πατάνε τη γης" Γιάννης Ρίτσος, "Σ’ αυτόν τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται." Γιώργος Σεφέρης

Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 2023

Γιάννης Αποστολίδης, Στη ράχη του γλάρου, Γράφει η Σταυρούλα Δεκούλου

 

Μια υπέροχη άνοιξη γραφής, με ανθισμένα νοήματα είναι η ποίηση του Γιάννη Αποστολίδη στην ποιητική του συλλογή "Στη ράχη του γλάρου" από τις εκδόσεις Φίλντισι. Νοήματα που ο ποιητής έχει αποστάξει αφού συνέλλεξε όλες τις πληροφορίες που χρειαζόταν από τη ζωή και φιλτράροντάς τις στον χρόνο μας τις προσέφερε σε ένα υπέροχο βιβλίο. 

Όπως οι γλάροι έτσι και ο ποιητής μέσα από τους στίχους του ίπταται και κοιτά από ψηλά χωρίς να τον απορροφούν οι λεπτομέρειες, χωρίς να τον καταπίνει η συνήθεια, χωρίς να τον διαβρώνει η ιδιοτέλεια που έχουν κάποιοι να ξεχωρίζουν. Κοιτά εκ του μακρόθεν και στολίζει το κάδρο με στίχους ψυχής και με αυτούς μας κοινωνά. 

Αυτή 'ναι η αγάπη.

Είναι δυο νούφαρα ανθισμένα στα μάτια σου

και μέσα τους η Άνοιξη. 

Λυρικός και γεμάτος ευαισθησία γράφει ως να συνομιλεί προσωπικά στον κάθε αναγνώστη, ως να μου μαρτυρά κι εγώ να ασπάζομαι τις αλήθειες του δακρυσμένη. Γιατί όσο υμνεί την αγάπη, άλλο τόσο δεν παραβλέπει τον πόνο και το άδικο που ασχημονεί πάνω στους ανθρώπους. 

'Οταν η καρδερίνα κλαίει πιασμένη στην ξόβεργα

δεν είναι που λογίζεται τη λευτεριά της. 

Είναι γιατί το γεράκι παραμονεύει 

κι αυτή δεν πρόλαβε στα μικρά της ακόμη 

το πρώτο τους πέταγμα! 

Ο ποιητής ταξιδεύει στη Σπάρτη, οδοιπορεί στην Τροία, μιλά με τους Αρχαίους τα νοήματα που κάποτε θεμελίωσαν την Ελλάδα. Εισπνέει τον αέρα των νυμφών και των αποσυρμένων τριήρων σκουπίζει τα δάκρυα. Μεστωμένες ιδέες ενδεδυμένοι οι στίχοι του διδάσκουν ενώ γύρω μας όλα γηράσκουν. Κι όμως η ποίηση του Γιάννη Αποστολίδη σαν νιόβγαλτο γλαροπούλι αντικρύζει και πάλι το γαλανό του Αιγαίου και τολμά να βουτά με ορμή στα απύθμενα νερά της ψυχής μας και να επιστρέφει αλώβητος και πάλι στον αφρό έχοντας καταφέρει να μας κοινωνήσει τις ανησυχίες του και την άνοιξη της ψυχής του. 

Να ρουφάς την αγάπη 

όπως την μυρωδιά από ένα κόκκινο τριαντάφυλλο

ή ένα άσπρο γιασεμί,

να ταξιδεύεις μαζί της 

σαν να 'σουνα στη ράχη ενός ολόλευκου γλάρου,

που ξέρει να ισορροπεί

πάνω στα κύματα. 


Έκλεισα το βιβλίο ευγνώμων. 


Μετά τιμής,

Σταυρούλα Δεκούλου,

Ποιήτρια - Λογοτέχνις,

Μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών



4 σχόλια:

  1. Σε ευχαριστώ πολύ Σταυρούλα για τα μεστά σου λόγια και την σωστή σου προσέγγιση και την θετική σου ανάγνωση της συλλογής μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ μου Γιάννη, εγώ σε ευχαριστώ για το ταξίδι στους στίχους σου. Δεν σου χάρισα καμία λέξη. Έγραψα όπως ένιωσα.

      Διαγραφή
  2. Εξαιρετική η προσέγγιση του σχολίου σου φίλη Σταυρούλα στη στοχαστική ποιητική συλλογή τού Γιάννη Αποστολίδη.
    Ακάματη ,προσφέρεις στο blog "Τέχνης τόπος" στη λογοτεχνία αφειδώλευτα..
    Συνέχισε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Γιάννη μου, για το εδώ σου και τον του σχολιασμό σου. Η παρουσία σου στο Τέχνης τόπος χαρά και τιμή μου.

      Διαγραφή