Στις 20 Οκτωβρίου όλη η Αθήνα είχε παραλύσει λόγω του ποδηλατόδρομου. Αυτό όμως δεν σταμάτησε την αεικίνητη Παναγιώτα Ζαλώνη η οποία υποδέχτηκε τους φίλους και αναγνώστες της των βιβλίων της, αλλά και τα μέλη του Ξάστερον στον φιλόξενο χώρο των εκδόσεων Βεργίνα.
Την εκδήλωση συντόνισε η Σταυρούλα Δεκούλου σε συνεργασία με τον Άγγελο Μαρίνο.
Χαιρετισμό απηύθυνε η Διευθύντρια των εκδόσεων Βεργίνα Ευγενία Ασημακοπούλου Τσαλπαρά,
ενώ για το έργο της Παναγιώτας Ζαλώνη μίλησαν
ο Χρήστος Σκιαδαρέσης,
φιλόλογος, μέλος της ΕΕΛ και
ο Πάνος Κούρβας,
λογοτέχνης και μέλος του ΔΣ της ΕΕΛ.
Τῶ ἠγαπημένω
Χάρτινε αγαπηµένε
χωράς στο ποίηµα.
Χωράς και στην καρδιά µου;
Στα όνειρά µου, βασιλιάς
κι εγώ, βασίλισσά σου
να σ’ αγαπώ, να µ’ αγαπάς
να µε φιλάς, ν’ αναριγάς.
Αλήθεια λέω, το µπορώ
µε σένα γλάρο, να πετώ
στο ίδιο ποίηµα...
Πάνω απ’ το κύµα, τον καηµό,
πάνω σε ρίµα
Έκκληση
Μην της µιλάτε
αφήστε τη µόνη να γυρίζει
µε τα χέρια φορτωµένα ποιήµατα.
Τον θάνατο κλωτσήστε
που την περιτριγυρίζει.
Τους καηµούς της ξεριζώστε
µε την αξίνα της αγάπης,
να κυλήσουν της γαλήνης τα νερά.
Μπορείτε φίλοι,
γυρίστε πίσω τη χαρά,
τα ποιήµατα στα χέρια της ν’ ανθίσουν
και θα κερδίσετε µισθό στον ουρανό.
Μην την αφήνετε να αιωρείται στο κενό.
Μα δεν µε πήρες µαζί σου
έστω µια φορά στη θάλασσά σου,
βασιλέα Ποσειδώνα,
στων ανακτόρων σου τον θρόνο
να σε καµαρώσω...
Παράπονο το έχω
Πληγώνει πάντα
τις γραμμές της παλάμης
τ’ άδοτο φιλί.
Μην το σφίγγεις στα χέρια
θα σπάσουν οι φλέβες του
Η Παναγιώτα Ζαλώνη χάρισε έναν από τους πίνακές της στην Άννα Φιλιώτου για τη στήριξή της στην έκδοση του Κελαινώ.
Νάµατα,
Νόησης που κοχλάζει
Νυχτιάτικα ποιήµατα!
Νότες ξεχύνονται µ’ ωραία χρώµατα
Να τις ακούει να χαµογελάει ο Θεός
Νοτιάς, σ’ όλη τη γη να τις σκορπάει
Ναών καµπάνες χαρµόσυνα σηµαίνουν.
Νάματα της Παναγιώτας Ζαλώνη!
Πολλοί λογοτέχνες της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών τίμησαν την ποιήτρια που έχει διατέλεσει Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Κρίσης Νέων Μελών της ΕΕΛ.
Αριστερά η Φωτεινή Αζαμοπούλου, Γενική Γραμματέας της ΕΚΝΜ της ΕΕΛ και δεξιά η Θεοδώρα Κουφοπούλου Ηλιοπούλου, ιδρυτικό μέλος του Ομίλου Ξάστερον και νονά του περιοδικού Κελαινώ.
Η πιο μικρή αγαπημένη της Παναγιώτας Ζαλώνη, η ποιήτρια Κάλλια Κουμπλουδέλη
Στην εκδήλωση και ο Δημήτρης Φυκίρης και η Σταυρούλα Βενιέρη των εκδόσεων Κούρος.
Πήραμε και συνέντευξη μπροστά σε όλους...
1. Μαμά Κελαινώ, πότε έγραψες το πρώτο σου ποίημα;
Έγραψα το πρώτο μου ποίημα όταν ήμουν ακόμα νέα. Μετά παντρεύτηκα, έκανα παιδιά και τρέχαμε να τα μεγαλώσουμε. Μη λείψει τίποτα σε κανέναν. Έγραψα την πρώτη μου ποιητική συλλογή για την εγγονή μου την Αντωνία.... και λίγο καιρό μετά ακολούθησε το γαλάζιο άλογο που το είπα γαλάζιο γιατί τα ποιήματα τα έγραφα με ένα στυλό με γαλάζιο μελάνι.
2. Έχεις γράψει και πεζά και θεατρικά. Αν έπρεπε να επιλέξεις ένα είδος γραφής μόνο, τι θα επέλεγες;
Αγαπώ όλα τα πνευματικά μου παιδιά, αλλά αν έπρεπε να διαλέξω κάτι θα δήλωνα ποιήτρια.
3. Υπήρξαν φορές που είπες « Θα τα παρατήσω όλα και θα φύγω. Δεν αξίζει όλη αυτή η προσπάθεια;»
Όχι, ποτέ. Θα προσπαθούμε για πάντα ...
4. Κελαινώ, 25 χρόνια κυκλοφορίας. Γηράσκει η ποίηση; Πώς βλέπεις να εξελίσσεται ή να αλλάζει μέσα από τους ποιητές που φιλοξενείς στο Κελαινώ;
Η ποίηση αλλάζει, ακολουθεί την εποχή της. Αλλάζουν οι ποιητές, αλλάζουν οι άνθρωποι. Κελαινώ... ναι 25 χρόνια και κάθε χρόνος και πιο δύσκολος. Συνήθως το περιοδικό βγαίνει με έξοδα δικά μας, αλλά είναι ο τρόπος να βγουν έξω στον κόσμο πολλοί ποιητές, νέοι άνθρωποι και δεν θέλω να το στερήσω από κανέναν αυτό.
5. Υπόσχεσαι να συνεχίσεις να γράφεις;
Υπόσχομαι, υπόσχομαι, υπόσχομαι!!!
6. Να βγάλω και μια είδηση για το Τέχνης τόπος… τι καινούριο ετοιμάζεις τώρα;
Ετοιμάζω δυο βιβλία μαζί σε δυο διαφορετικούς εκδοτικούς οίκους (γέλασε σαν μικρό παιδί που έκανε σκανταλιά)
7. Μαμά Κελαινώ είσαι χαρούμενη που είμαστε όλοι εδώ σήμερα μαζί;
Μου δώσατε παρά πολύ μεγάλη χαρά. Ξανάνιωσα. Σήμερα είναι μια υπέροχη γιορτή για μένα σε έναν κόσμο που όλο και δυσκολέυει.
Λάβαμε ευχές, αγκαλιές, σπιτικά γλυκά και σύκα και βγάλαμε πολλές πολλές φωτογραφίες. Είμαστε όλοι εκεί και η στοά είχε γιορτή. Κάπως έτσι ψηλώνουν οι άνθρωποι και φτερώνουν οι ψυχές. Κάπως έτσι μοιράζεται και όχι ξοδεύεται η ποίηση και ομορφαίνουν οι άνθρωποι.
Για το Τέχνης τόπος, φωτογραφία, βίντεο, επιμέλεια, Σταυρούλα Δεκούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου