"Το ρόλο μας τον διαλέξαμε οι ίδιοι εμείς – την πρώτη μέρα που διστάσαμε να πάρουμε μια απόφαση ή που σταθήκαμε εύκολοι σε μιαν αναβολή. Όλα όσα αρνηθήκαμε – αυτό είναι το πεπρωμένο μας." Τάσος Λειβαδίτης, "Αλλά κάτεχε ότι μονάχα κείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του θα ‘χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο." Οδυσσέας Ελύτης, "Κανένας δεν έχει δικαίωμα να εξουσιάζει τα μάτια μου, το στόμα μου, τα χέρια μου, τούτα τα πόδια μου που πατάνε τη γης" Γιάννης Ρίτσος, "Σ’ αυτόν τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται." Γιώργος Σεφέρης

Τετάρτη 17 Ιουλίου 2024

Φωτεινή Αζαμοπούλου - Πορφυρό Μενεξελί, γράφει η Σταυρούλα Δεκούλου

 

Φωτεινή Αζαμοπούλου - Πορφυρό Μενεξελί

Εκδόσεις Βεργίνα

Τετάρτη 17 Ιουλίου 2024

 

Αν και στα μισά του Ιούλη από το πρωί ένα δροσερό ανοιξιάτικο αεράκι φλερτάρει με την πένα μου. Προσπαθώ να γράψω κι αντί για το μπλε της μελάνης πάνω στο χαρτί εμφανίζονται κόκκινες και μαβιές πιτσιλιές. Παρατηρώ να βλασταίνουν μικρές πόες που πριν προχωρήσω στην παρακάτω γραμμή έχουν κιόλας ωριμάσει και τις βλέπω καθαρά πια πως είναι ολόδροσοι μενεξέδες που με κοιτούν κατάματα και μαρτυρούν όλα όσα η Φωτεινή Αζαμοπούλου τους ψιθύρισε πριν τους φυτέψει στην τελευταία της ποιητική συλλογή,  «Πορφυρό Μενεξελί» των εκδόσεων Βεργίνα, Φεβρουάριος 2024.

Δεν δίστασε ούτε βαρέθηκε η δημιουργός να ξεχορταριάσει τη χέρσα γη της λογοτεχνίας,  που όλο και πληθαίνει πια γύρω μας κι ας επιμένουμε εμείς να καμαρώνουμε σαν να θωρούμε τους Κρεμαστούς Κήπους της Βαβυλώνας. Αφράτεψε το χώμα της γραφής και της σκέψης και μέσα τους φύτεψε σπόρους από πάντα αγαπημένους και διαλεχτούς μα τόσο σπάνιους στην εποχή μας, την επίπλαστη.

Η γράφουσα φορά κατάσαρκα την αυτογνωσία και τη φιλαλήθεια και ξεγυμνώνει τα αδύναμα και σαθρά σημεία του σήμερα. Στιγματίζει την έλλειψη της ανθρώπινης επαφής και της ελεύθερης βούλησης, την απομόνωση,  τον εγωκεντρισμό και τη μικροπρέπεια που στις μέρες μας έχουν απογειωθεί μιας και οι ιθύνοντες κρυμμένοι πίσω από μάσκες και οθόνες αποτινάζουν από πάνω τους και το τελευταίο ίχνος ντροπής και αυτοκηρύσσονται αέναοι.

Η Φωτεινή Αζαμοπούλου στο «Πορφυρό μενεξελί» μας προσφέρει μια ποίηση αληθινή και ανθρώπινη, γεμάτη από καταθέσεις ψυχής και μαρτυρίες τους κόσμου. Με γλώσσα απλή, όπως των μεγάλων και ξακουστών μας ποιητών συντάσσει με αγάπη και ταπεινότητα τους στίχους της και μας κοινωνά την ποίησή της. Δεν χρειάζεται να προστρέξεις σε λεξικά για να καταλάβεις την πνοή της γράφουσας, μιλά κατευθείαν στην ψυχή σου και συναντά τις δικές ανησυχίες και σκέψεις.

Κι αυτό κάνει τη γραφή της ποιήτριας αθάνατη στη συνείδηση και την σκέψη όποιου τη διαβάσει.

Καλοδιάβατο, αγαπημένη μου Φωτεινή το πόνημά σου. Σε ευχαριστώ για το υπέροχο ταξίδι στης ψυχής και της συνείδησης τα εσώτερα.

 


Πατήστε πάνω στην εικόνα για να οδηγηθείτε στο site της Βεργίνας
και να πληροφορηθείτε πώς μπορείτε να προμηθευτείτε την ποιητική συλλογή.